Διαπιστώσεις, απλές διαπιστώσεις!


Με "φιλοπονία" και εργώδη προσπάθεια, πρώην και νυν της εγχώριας πολιτικής ομοιομορφίας, αρνούμενοι τη φιλοσοφία με την πειστική της ρώμη που αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και την ελευθερία, δηλαδή για την αλήθεια, πέτυχαν την κοινωνική σύγχυση και αμηχανία, αγνοώντας τη ρήση του Κάντ "Η αληθινή πολιτική δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς να υποβάλει τα σέβη της στην ηθική".

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ετσι, από τον "εκσυγχρονισμό του κράτους" του Σημίτη, διατρέξαμε την απόσταση για να φτάσουμε στην "επανίδρυση του κράτους" του Καραμανλή, αναγκαστήκαμε να "σταθμεύσουμε" στο"μετασχηματισμό του κράτους" του Τσίπρα, για να καταλήξουμε στο "επιτελικό κράτος" του Μητσοτάκη.

Και κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχουν τα δικά μας σφάλματα και τα σφάλματα της κατεστημένης πολιτικής ομοιομορφίας. Και επειδή η παραδοχή των δικών μας σφαλμάτων είναι διαδικασία οδυνηρή, αν και τελικά είμαστε υπεύθυνοι για την πολιτική Λερναία Υδρα της ανικανότητας και απάτης, κάθε φορά, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα της όποιας νέας διακυβέρνησης υπερασπιζόμαστε μετά μανίας τις επιλογές μας...

Αυτό συνέβη με τον Αλέξη Τσίπρα και την πρώτη "κυβέρνηση αριστερά", αυτό συμβαίνει και τώρα με την "ανακάλυψη" της ηγετικής φυσιογνωμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και των άκρως πρώτων "αποτελεσματικών ενεργειών" της νέας κυβέρνησης.

Εντυπωσιαζόμαστε με το εκάστοτε αυτονόητο, αν ακόμη και το "αυτονόητο" παρουσιάζεται με τη χλαμύδα της εξουσίας, και κάτω από την χλαμύδα κρύβονται άλλες οδυνηρές εκπλήξεις για τους αείποτε μωρούς τούτου του τόπου...

Στη χώρα αυτή, όπου η ξανθή Αρμονία γέννησε τις εννέα Μούσες, όπου ανατέλλει και δύει, παρερχόμενος τους γαλάζιους θόλους του ουρανού, λαμπρός και ακτινοβόλος ήλιος, ενώ απειροπληθείς αστέρες ημερώνουν και διώχνουν το σκοτάδι της νύχτας, ζούμε στο πολιτικό σκοτάδι.

Παριστάμεθα συχνά μάρτυρες της διαστρέβλωσης της εθνικής μας ιστορίας, της κατάλυσης κάθε ιστορικής αλήθειας, κατά τρόπο εξοργιστικό, αν όχι και φαιδρό, παιδαριώδη, ρηχό και ασυλλόγιστο.

Η ελληνική νεολαία είναι μέλλον χωρίς παρελθόν, αφού έχει υποβαθμιστεί το έργον του σχολείου, έχει 'δολοφονηθεί" η γλώσσα, απεκόπη από την παράδοση, κομματικοποιήθηκε επί δεκαετίες και στερείται οραματισμών, με την κοινωνία να παραμένει περιτυληγμένη από την ομίχλη της απαιδευσίας και της αγγλωσίας.

Η ελληνική πολιτεία κόπτεται για την περιβόητη "ομοψυχία", όταν η επιπολαιότητα και η αυθαιρεσία, είναι ενθρονισμένες πρακτικές στη Βουλή.

Υπονομεύεται και νοθεύεται η ιστορική συνείδηση, αυτό τούτο το έθνος. Κι έτσι το έθνος χάνει την ιστορική του μνήμη, την επίγνωση της προσωπικότητάς του, την ταυτότητα του.

Ο κίνδυνος της εκ ένδον αποδυνάμωσης και κατάρρευσης, εξαιτίας της πολιτικής ανικανότητας στις παρυφές της γελοιότητας, οδηγεί σε εθνική συμφορά. Είναι δε τραγική πλάνη να πιστεύεται ότι ευρισκόμενοι στο ευρωπαικό πλαίσιο τέτοιος κίνδυνος είναι ανόητη υπόθεση σκέψης.

Η διοικητική και οικονομική παράλυση του κράτους, μολονότι το "εκσυγχρόνισαν", το "επανίδρυσαν", το "μετασχημάτισαν" και τώρα του μετατρέπουν σε "επιτελικό", συνοδεύεται επί της ουσίας από την παραίτηση από τα εθνικά δίκαια, την παραβίαση του Συντάγματος δια της εκάστοτε "κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας"

Η δε κρίση που διέρχεται η χώρα δεν είναι αμιγώς οικονομική. Δεν είναι φιλοσοφική, ούτε ψυχολογική. Είναι κρίση ηθική, δηλαδή ιστορική. Αρκεί να επαναλαμβάνεται η διαπίστωση του Ροίδη: " Aλυτον δι' ημάς αίνιγνα είναι, πως ο ελληνικός λαός είναι πρόθυμος εις την κατάστασιν παντός δολώματος, ανεπίδεκτος σωφρονισμού υπό της πείρας, επιλήσμων πάσης συμφοράς και προς ουδέν άλλο ικανός παρά μόνον να παρασύρεται και έπιτα να μετανοεί...".

Μπροστά στις παραπάνω γενικές διαπιστώσεις, που αφορούν στην πολιτική κοινότητα, το κράτος, την κοινωνωία και το αστικό ιδεώδες, όπου στην πλάστιγγα της σημερινής κοινωνίας "υψώνονται οι άδειοι δίσκοι και χαμηλώνουν οι γεμάτοι", προβάλλει το ερώτημα πανταχόθεν: θα ανανήψει εκ της πολιτικής νάρκης ο ταλαίπωρος λαός και θα ακούσει τη φωνή του Θουκιδίδη, όταν αναφερόμενος στον Νικία, έλεγε προς τους Αθηναίους: " Επειδή γνωρίζω ότι θέλετε να ακούετε από τους δημαγωγούς τα πλέον ευχάριστα, να παραπονείσθε δε κατόποιν, όταν αυτά δεν πραγματοποιούνται, εγώ νομίζω, ότι είναι καλλίτερον να σας είπω την αλήθειαν".

Ας μη φοβόμαστε την αλήθεια, κι ας μη μας τρομάζει η παραδοχή των σφαλμάτων μας, για να μην γινόμαστε συλλέκτες των συνεπειών του εγωισμού μας!..
Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail