Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ - ICJ) είναι το κύριο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ. Ο διπλός του ρόλος είναι να διευθετεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο τις νομικές διαφορές που υποβάλλονται από Κράτη, και να δίνει συμβουλευτικά τη γνώμη του σε νομικά θέματα που υποβάλλουν άλλα εξουσιοδοτημένα διεθνή όργανα.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Αποτελείται από 15 δικαστές, διαφορετικής εθνικότητας ο καθένας, οι οποίοι εκλέγονται με πλειοψηφία από την ΓΣ/ΟΗΕ και το ΣΑ/ΟΗΕ και η θητεία τους διαρκεί 9 χρόνια. Αν το Δικαστήριο περιλαμβάνει στο δικαστικό σώμα δικαστή της ίδιας εθνικότητας με έναν από τους διαδίκους, κάθε άλλος διάδικος μπορεί να ορίσει έναν της εκλογής του (από την λίστα όσων είχαν προταθεί), ο οποίος θα παραστεί στη δίκη με την
ιδιότητα του δικαστή.
Το Δικαστήριο θα εφαρμόζει:
• Τις διεθνείς συμβάσεις, γενικές ή ειδικές, που θέτουν κανόνες οι οποίοι αναγνωρίζονται ρητά από τα αντίδικα κράτη.
• Το διεθνές εθιμικό δίκαιο, ως απόδειξη γενικής πρακτικής που γίνεται δεκτή ως κανόνας δικαίου.
• Τις γενικές αρχές του δικαίου που αναγνωρίζονται από τα πολιτισμένα έθνη.
• Τις δικαστικές αποφάσεις και τα διδάγματα των πιο αναγνωρισμένων δημοσιολόγων των διάφορων εθνών, ως βοηθητικά μέσα για τον καθορισμό των κανόνων δικαίου.
Οι υποθέσεις έρχονται στο Δικαστήριο με την κοινοποίηση του συνυποσχετικού είτε με γραπτή αίτηση που απευθύνεται στο Γραμματέα. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να δηλώνονται: το αντικείμενο της διαφοράς και οι διάδικοι.
• Οι διάδικοι θα εκπροσωπούνται από πληρεξουσίους.
• Μπορούν να έχουν τη βοήθεια συμβούλων ή δικηγόρων.
• Το Δικαστήριο μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αναθέτει τη διεξαγωγή έρευνας ή πραγματογνωμοσύνη σε οποιοδήποτε πρόσωπο, σώμα, γραφείο, επιτροπή ή άλλον οργανισμό.
• Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, μπορούν να υποβάλλονται στους μάρτυρες και στους εμπειρογνώμονες σχετικές ερωτήσεις, σύμφωνα με τους όρους που θα έχει θέσει το Δικαστήριο στο δικονομικό κανονισμό ( Άρθρο 30).
Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου θα λαμβάνονται με πλειοψηφία των παρόντων δικαστών.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας, θα υπερισχύει η ψήφος του Προέδρου.
• Αν ολόκληρη η απόφαση είτε ένα μέρος της δεν εκφράζει την ομόφωνη γνώμη των δικαστών, κάθε δικαστής έχει το δικαίωμα να διατυπώσει χωριστή γνώμη.
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
Για να γίνει παραπομπή μιας διαφοράς μεταξύ κρατών πρέπει να ισχύει μία απ' τις παρακάτω προϋποθέσεις:
• Οι προσφεύγουσες χώρες να αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ.
Η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, με την επιφύλαξη για θέματα που αφορούν στην εθνική ασφάλεια και την άμυνα
Η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ.
• Μπορεί να προσφύγουν χώρες που δεν αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Στην περίπτωση αυτή η προσφυγή γίνεται με την υπογραφή ενός συνυποσχετικού για την παραπομπή μιας ή περισσοτέρων συγκεκριμένων διαφορών.
• Περίπτωση οι δυο χώρες να έχουν υπογράψει μια διεθνή συνθήκη η οποία να προβλέπει την υποχρεωτική παραπομπή στο ΔΔΧ, αν υπάρχει διαφορά για τους όρους της Συνθήκης (υπάρχει τέτοια ρήτρα στη συμφωνία των Πρεσπών και ήταν ο λόγος για τον οποίο η “κοινωνία αξιών” υποστήριξε ότι χρειάζονταν 180 ψήφους στο κοινοβούλιο η συγκεκριμένη συμφωνία. Το άρθρο του Σ28. 2 προβλέπει: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Εφόσον η Τουρκία δεν αποδέχεται την δικαιοδοσία του ΔΔΧ και δεν υπογράφει συνυποσχετικό, τότε η προσφυγή στο ΔΔΧ από τις χώρες είναι ανέφικτη.
2. Αν η Ελλάδα προσφύγει μονομερώς, τότε το Δικαστήριο δεν περνάει στην εξέταση της ουσίας της διαφοράς (όπως με την ελληνική μονομερή προσφυγή του 1976, η οποία απορρίφθηκε από το ΔΔΧ λόγω έλλειψης αρμοδιότητας, επειδή η Τουρκία δεν είχε δώσει τη συγκατάθεσή της).
3. Η μόνη άλλη περίπτωση για να παραπεμφθεί διαφωνίας μας με την Τουρκία, είναι να επιληφθεί επί του θέματος ο ΟΗΕ με το ΣΑ/ΟΗΕ είτε η ΓΣ/ΟΗΕ και να αιτηθούν γνωμοδότηση για το ζήτημα αυτό από το ΔΔΧ (λόγω κινδύνου για την ειρήνη και την ασφάλεια ή σύγκρουσης).
4. Το ερώτημα που ανακύπτει μετά τη Σύνοδο του Ελσίνκι είναι αν εκτός του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας (η μοναδική διαφορά που υπάρχει πραγματικά) μπορεί να παραπεμφθούν στο ΔΔΧ και άλλες διαφορές, όπως οι «γκρίζες ζώνες» και το θέμα των Ιμίων.
• Αν η Τουρκία αποδεχτεί τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, θα μπορούσε να προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο, όπως είχε υποστηρίξει πριν μερικά χρόνια ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
• Όμως την 14/1/2015, με επιστολή του Ε. Βενιζέλου ως ΥπΕξ, κατατέθηκε δήλωση στον ΟΗΕ η οποία μεταβάλλει - συμπληρώνει τη θέση του 1994 για την αποδοχή της υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του ΔΔ της Χάγης. Με την δήλωση αυτή, η Ελλάδα εξαιρεί από την a priori αποδοχή της δικαιοδοσίας του ΔΔ της Χάγης 3 κατηγορίες διαφορών: Διαφορές για την ασφάλεια και την άμυνα, διαφορές για τα σύνορα, αιγιαλίτιδα ζώνη, κυριαρχία, εναέριο χώρο και διαφορές όπου αποδεχόμενο ένα άλλο κράτος την δικαιοδοσία του ΔΔΧ, μπορεί να προσφύγει μονομερώς κατά της Ελλάδος- Καλύπτει δηλαδή την περίπτωση της Τουρκίας).
ΣΕΝΑΡΙΑ - ΠΑΙΓΝΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΠΡΩΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Η Τουρκία αποδέχεται την δικαιοδοσία του ΔΔΧ και εμείς επίσης, για τα συγκεκριμένα θέματα του συνυποσχετικού, υφαλοκρηπίδα είτε ΑΟΖ ή και τα δύο μαζί, για το Καστελόριζο μόνο:
1. Εκεί πρέπει να αναγράφονται οι κανόνες δικαίου που επικαλούμαστε και οι βασικές μας θέσεις επί της διαφοράς.
• Τότε η Τουρκία θα υποστηρίζει μηδενική επίδραση πέραν της χωρικής θάλασσας (6 νμλ), για το Καστελόριζο, όπως και υποστηρίζει.
• Εάν εμείς πάμε αποδεχόμενοι ότι υπάρχει μειωμένη επίδραση (όπως αποδέχονται ήδη πολλοί αφελώς), χωρίς να προσδιορίζουμε το πόση επίδραση υποστηρίζουμε, τότε είναι δεδομένο ότι το ΔΔΧ θα αποφασίσει για 6 νμλ επίδρασης, όση και η χωρική μας θάλασσα σήμερα.
2. Εάν όμως πάμε με αυτή τη θέση, τότε γιατί να πάμε στο Δικαστήριο της Χάγης και να μην το διαπραγματευθούμε εξ αρχής (αφού τα δίνουμε όλα), δίνοντας στη Τουρκία αυτό και παίρνοντας κάτι άλλο;
3. Εάν πάμε υποστηρίζοντας τα 12 νμλ, αυτό θα σημαίνει ότι θα πρέπει πριν την προσφυγή να έχουμε επεκτείνει την χωρική μας θάλασσα στα 12 μίλια.
4. Θα το κάνουμε αυτό μόνο για το Καστελόριζο και όχι για όλη την άλλη Ελληνική επικράτεια;
• Αφελές αν όχι εγκληματικό.
• Και θα είναι ένα εξαίρετο επιχείρημα για την Τουρκία η αντίφαση αυτή.
• Εάν πάλι κάνουμε την χωρική μας θάλασσα 12 νμλ σε όλη την Ελληνική επικράτεια, αδιαφορώντας για το casus belli, τότε δεν υπάρχει λόγος να προσφύγουμε στο ΔΔΧ για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στο Αιγαίο (και στο Καστελόριζο).
• Το πιθανότερο είναι να πάμε σε σύγκρουση με την Τουρκία είτε να υποχρεωθούμε να πάμε στο ΔΔΧ για αυτό το ζήτημα (από το ΣΑ/ΟΗΕ λόγω της σύγκρουσης).
• Αλλιώς αυτό δεν θα το δεχθεί να πάμε ειρηνικά η Τουρκία, γιατί θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να χάσει την υπόθεση της χωρικής θάλασσας.
• Τότε όμως θα έχουν λυθεί τα περισσότερα των προβλημάτων μας της υφαλοκρηπίδας και ας μένει σε εκκρεμότητα το Καστελόριζο.
• Έτσι κι αλλιώς οι υδρίτες (υψηλής πυκνότητας φυσικό αέριο), εντοπίζονται εγγύς του Καστελόριζου και κυρίως εντός των χωρικών υδάτων των 12 νμλ.
ΣΕΝΑΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Προσφεύγουμε στο Δικαστήριο με διεκδίκηση την πλήρη επήρεια (σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) για το Καστελόριζο και με χωρική θάλασσα 6 νμλ, όπως είναι τώρα.
Έχουμε την πιθανότητα να αναγνωρισθεί η πλήρης επήρεια αλλά και μία μεγαλύτερη να μην αναγνωρισθεί και να αναγνωρισθεί επήρεια, όση και η χωρική μας θάλασσα. Θα είναι εξαιρετικά απίθανο να αναγνωρίσει επήρεια 12 νμλ το ΔΔΧ, αφού εμείς δεν αναγνωρίζουμε τόση χωρική θάλασσα και σε κάθε περίπτωση εάν αναγνωρίσει 12 νμλ επήρεια, έμμεσα θα σημαίνει ότι αναγνωρίζει 12 νμλ χωρική θάλασσα στα νησιά μας, γεγονός που δεν θα το επικροτούσε ποτέ η Τουρκία για τα νησιά (casus belli κλπ). Θα το αποδεχόταν αναγκαστικά μόνο για το Καστελόριζο.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
1. Συνεπώς η μόνη περίπτωση για μας, δεδομένων των μαξιμαλιστικών διεκδίκησεων της Τουρκίας, είναι να διεκδικούμε το μέγιστο για το Καστελόριζο (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ).
Αλλιώς καλύτερα να μην προσφύγουμε και να το ανταλλάξουμε με συμφωνία διμερώς με κάτι άλλο (με όριο όμως τα 12 νμλ), παρά να πάμε στο ΔΔΧ αποδεχόμενοι από μόνοι μας μικρότερη επήρεια (όταν έχουμε χωρική θάλασσα 6 νμλ), όπως λένε σήμερα διάφοροι αφελώς, γιατί τότε θα έχουμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα.
2. Η μόνη μας λύση (εάν δεν θέλουμε να κάνουμε διαπραγμάτευση με όρους μειονεξίας), είναι η προσφυγή στο ΔΔΧ μόνο για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο (περιλαμβανομένου και του Καστελόριζου), (ως ισχυρότερη νομικά έννοια από την ΑΟΖ), της οποίας πρέπει να υποστηρίζουμε την πλήρη επήρεια, που είναι και η πάγια εθνική μας θέση και είναι βαθιά επεξεργασμένη επί σειρά ετών.
Αποτελείται από 15 δικαστές, διαφορετικής εθνικότητας ο καθένας, οι οποίοι εκλέγονται με πλειοψηφία από την ΓΣ/ΟΗΕ και το ΣΑ/ΟΗΕ και η θητεία τους διαρκεί 9 χρόνια. Αν το Δικαστήριο περιλαμβάνει στο δικαστικό σώμα δικαστή της ίδιας εθνικότητας με έναν από τους διαδίκους, κάθε άλλος διάδικος μπορεί να ορίσει έναν της εκλογής του (από την λίστα όσων είχαν προταθεί), ο οποίος θα παραστεί στη δίκη με την
ιδιότητα του δικαστή.
Το Δικαστήριο θα εφαρμόζει:
• Τις διεθνείς συμβάσεις, γενικές ή ειδικές, που θέτουν κανόνες οι οποίοι αναγνωρίζονται ρητά από τα αντίδικα κράτη.
• Το διεθνές εθιμικό δίκαιο, ως απόδειξη γενικής πρακτικής που γίνεται δεκτή ως κανόνας δικαίου.
• Τις γενικές αρχές του δικαίου που αναγνωρίζονται από τα πολιτισμένα έθνη.
• Τις δικαστικές αποφάσεις και τα διδάγματα των πιο αναγνωρισμένων δημοσιολόγων των διάφορων εθνών, ως βοηθητικά μέσα για τον καθορισμό των κανόνων δικαίου.
Οι υποθέσεις έρχονται στο Δικαστήριο με την κοινοποίηση του συνυποσχετικού είτε με γραπτή αίτηση που απευθύνεται στο Γραμματέα. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να δηλώνονται: το αντικείμενο της διαφοράς και οι διάδικοι.
• Οι διάδικοι θα εκπροσωπούνται από πληρεξουσίους.
• Μπορούν να έχουν τη βοήθεια συμβούλων ή δικηγόρων.
• Το Δικαστήριο μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αναθέτει τη διεξαγωγή έρευνας ή πραγματογνωμοσύνη σε οποιοδήποτε πρόσωπο, σώμα, γραφείο, επιτροπή ή άλλον οργανισμό.
• Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, μπορούν να υποβάλλονται στους μάρτυρες και στους εμπειρογνώμονες σχετικές ερωτήσεις, σύμφωνα με τους όρους που θα έχει θέσει το Δικαστήριο στο δικονομικό κανονισμό ( Άρθρο 30).
Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου θα λαμβάνονται με πλειοψηφία των παρόντων δικαστών.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας, θα υπερισχύει η ψήφος του Προέδρου.
• Αν ολόκληρη η απόφαση είτε ένα μέρος της δεν εκφράζει την ομόφωνη γνώμη των δικαστών, κάθε δικαστής έχει το δικαίωμα να διατυπώσει χωριστή γνώμη.
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
Για να γίνει παραπομπή μιας διαφοράς μεταξύ κρατών πρέπει να ισχύει μία απ' τις παρακάτω προϋποθέσεις:
• Οι προσφεύγουσες χώρες να αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ.
Η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, με την επιφύλαξη για θέματα που αφορούν στην εθνική ασφάλεια και την άμυνα
Η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ.
• Μπορεί να προσφύγουν χώρες που δεν αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Στην περίπτωση αυτή η προσφυγή γίνεται με την υπογραφή ενός συνυποσχετικού για την παραπομπή μιας ή περισσοτέρων συγκεκριμένων διαφορών.
• Περίπτωση οι δυο χώρες να έχουν υπογράψει μια διεθνή συνθήκη η οποία να προβλέπει την υποχρεωτική παραπομπή στο ΔΔΧ, αν υπάρχει διαφορά για τους όρους της Συνθήκης (υπάρχει τέτοια ρήτρα στη συμφωνία των Πρεσπών και ήταν ο λόγος για τον οποίο η “κοινωνία αξιών” υποστήριξε ότι χρειάζονταν 180 ψήφους στο κοινοβούλιο η συγκεκριμένη συμφωνία. Το άρθρο του Σ28. 2 προβλέπει: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Εφόσον η Τουρκία δεν αποδέχεται την δικαιοδοσία του ΔΔΧ και δεν υπογράφει συνυποσχετικό, τότε η προσφυγή στο ΔΔΧ από τις χώρες είναι ανέφικτη.
2. Αν η Ελλάδα προσφύγει μονομερώς, τότε το Δικαστήριο δεν περνάει στην εξέταση της ουσίας της διαφοράς (όπως με την ελληνική μονομερή προσφυγή του 1976, η οποία απορρίφθηκε από το ΔΔΧ λόγω έλλειψης αρμοδιότητας, επειδή η Τουρκία δεν είχε δώσει τη συγκατάθεσή της).
3. Η μόνη άλλη περίπτωση για να παραπεμφθεί διαφωνίας μας με την Τουρκία, είναι να επιληφθεί επί του θέματος ο ΟΗΕ με το ΣΑ/ΟΗΕ είτε η ΓΣ/ΟΗΕ και να αιτηθούν γνωμοδότηση για το ζήτημα αυτό από το ΔΔΧ (λόγω κινδύνου για την ειρήνη και την ασφάλεια ή σύγκρουσης).
4. Το ερώτημα που ανακύπτει μετά τη Σύνοδο του Ελσίνκι είναι αν εκτός του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας (η μοναδική διαφορά που υπάρχει πραγματικά) μπορεί να παραπεμφθούν στο ΔΔΧ και άλλες διαφορές, όπως οι «γκρίζες ζώνες» και το θέμα των Ιμίων.
• Αν η Τουρκία αποδεχτεί τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, θα μπορούσε να προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο, όπως είχε υποστηρίξει πριν μερικά χρόνια ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
• Όμως την 14/1/2015, με επιστολή του Ε. Βενιζέλου ως ΥπΕξ, κατατέθηκε δήλωση στον ΟΗΕ η οποία μεταβάλλει - συμπληρώνει τη θέση του 1994 για την αποδοχή της υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του ΔΔ της Χάγης. Με την δήλωση αυτή, η Ελλάδα εξαιρεί από την a priori αποδοχή της δικαιοδοσίας του ΔΔ της Χάγης 3 κατηγορίες διαφορών: Διαφορές για την ασφάλεια και την άμυνα, διαφορές για τα σύνορα, αιγιαλίτιδα ζώνη, κυριαρχία, εναέριο χώρο και διαφορές όπου αποδεχόμενο ένα άλλο κράτος την δικαιοδοσία του ΔΔΧ, μπορεί να προσφύγει μονομερώς κατά της Ελλάδος- Καλύπτει δηλαδή την περίπτωση της Τουρκίας).
ΣΕΝΑΡΙΑ - ΠΑΙΓΝΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΠΡΩΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Η Τουρκία αποδέχεται την δικαιοδοσία του ΔΔΧ και εμείς επίσης, για τα συγκεκριμένα θέματα του συνυποσχετικού, υφαλοκρηπίδα είτε ΑΟΖ ή και τα δύο μαζί, για το Καστελόριζο μόνο:
1. Εκεί πρέπει να αναγράφονται οι κανόνες δικαίου που επικαλούμαστε και οι βασικές μας θέσεις επί της διαφοράς.
• Τότε η Τουρκία θα υποστηρίζει μηδενική επίδραση πέραν της χωρικής θάλασσας (6 νμλ), για το Καστελόριζο, όπως και υποστηρίζει.
• Εάν εμείς πάμε αποδεχόμενοι ότι υπάρχει μειωμένη επίδραση (όπως αποδέχονται ήδη πολλοί αφελώς), χωρίς να προσδιορίζουμε το πόση επίδραση υποστηρίζουμε, τότε είναι δεδομένο ότι το ΔΔΧ θα αποφασίσει για 6 νμλ επίδρασης, όση και η χωρική μας θάλασσα σήμερα.
2. Εάν όμως πάμε με αυτή τη θέση, τότε γιατί να πάμε στο Δικαστήριο της Χάγης και να μην το διαπραγματευθούμε εξ αρχής (αφού τα δίνουμε όλα), δίνοντας στη Τουρκία αυτό και παίρνοντας κάτι άλλο;
3. Εάν πάμε υποστηρίζοντας τα 12 νμλ, αυτό θα σημαίνει ότι θα πρέπει πριν την προσφυγή να έχουμε επεκτείνει την χωρική μας θάλασσα στα 12 μίλια.
4. Θα το κάνουμε αυτό μόνο για το Καστελόριζο και όχι για όλη την άλλη Ελληνική επικράτεια;
• Αφελές αν όχι εγκληματικό.
• Και θα είναι ένα εξαίρετο επιχείρημα για την Τουρκία η αντίφαση αυτή.
• Εάν πάλι κάνουμε την χωρική μας θάλασσα 12 νμλ σε όλη την Ελληνική επικράτεια, αδιαφορώντας για το casus belli, τότε δεν υπάρχει λόγος να προσφύγουμε στο ΔΔΧ για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στο Αιγαίο (και στο Καστελόριζο).
• Το πιθανότερο είναι να πάμε σε σύγκρουση με την Τουρκία είτε να υποχρεωθούμε να πάμε στο ΔΔΧ για αυτό το ζήτημα (από το ΣΑ/ΟΗΕ λόγω της σύγκρουσης).
• Αλλιώς αυτό δεν θα το δεχθεί να πάμε ειρηνικά η Τουρκία, γιατί θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να χάσει την υπόθεση της χωρικής θάλασσας.
• Τότε όμως θα έχουν λυθεί τα περισσότερα των προβλημάτων μας της υφαλοκρηπίδας και ας μένει σε εκκρεμότητα το Καστελόριζο.
• Έτσι κι αλλιώς οι υδρίτες (υψηλής πυκνότητας φυσικό αέριο), εντοπίζονται εγγύς του Καστελόριζου και κυρίως εντός των χωρικών υδάτων των 12 νμλ.
ΣΕΝΑΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Προσφεύγουμε στο Δικαστήριο με διεκδίκηση την πλήρη επήρεια (σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) για το Καστελόριζο και με χωρική θάλασσα 6 νμλ, όπως είναι τώρα.
Έχουμε την πιθανότητα να αναγνωρισθεί η πλήρης επήρεια αλλά και μία μεγαλύτερη να μην αναγνωρισθεί και να αναγνωρισθεί επήρεια, όση και η χωρική μας θάλασσα. Θα είναι εξαιρετικά απίθανο να αναγνωρίσει επήρεια 12 νμλ το ΔΔΧ, αφού εμείς δεν αναγνωρίζουμε τόση χωρική θάλασσα και σε κάθε περίπτωση εάν αναγνωρίσει 12 νμλ επήρεια, έμμεσα θα σημαίνει ότι αναγνωρίζει 12 νμλ χωρική θάλασσα στα νησιά μας, γεγονός που δεν θα το επικροτούσε ποτέ η Τουρκία για τα νησιά (casus belli κλπ). Θα το αποδεχόταν αναγκαστικά μόνο για το Καστελόριζο.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
1. Συνεπώς η μόνη περίπτωση για μας, δεδομένων των μαξιμαλιστικών διεκδίκησεων της Τουρκίας, είναι να διεκδικούμε το μέγιστο για το Καστελόριζο (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ).
Αλλιώς καλύτερα να μην προσφύγουμε και να το ανταλλάξουμε με συμφωνία διμερώς με κάτι άλλο (με όριο όμως τα 12 νμλ), παρά να πάμε στο ΔΔΧ αποδεχόμενοι από μόνοι μας μικρότερη επήρεια (όταν έχουμε χωρική θάλασσα 6 νμλ), όπως λένε σήμερα διάφοροι αφελώς, γιατί τότε θα έχουμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα.
2. Η μόνη μας λύση (εάν δεν θέλουμε να κάνουμε διαπραγμάτευση με όρους μειονεξίας), είναι η προσφυγή στο ΔΔΧ μόνο για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο (περιλαμβανομένου και του Καστελόριζου), (ως ισχυρότερη νομικά έννοια από την ΑΟΖ), της οποίας πρέπει να υποστηρίζουμε την πλήρη επήρεια, που είναι και η πάγια εθνική μας θέση και είναι βαθιά επεξεργασμένη επί σειρά ετών.
Γι αυτό άλλωστε δεν το αποδέχεται η Τουρκία, διότι αντιλαμβάνεται ότι έχει λιγότερα όπλα σε σχέση με κάθε άλλη περίπτωση και προτιμάει να πιέζει για διμερείς συμφωνίες, για μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις γι αυτήν, με την ρομφαία του πολέμου πάνω από το κεφάλι μας.