Το ΠΑΣΟΚ όσα ονόματα κι αν αλλάξει, φαίνεται ότι δεν μπορεί να αναστηθεί. Είναι περίεργο βέβαια πως ένα κόμμα που εφάρμοσε μνημόνιο έχει ουσιαστικά εξανεμιστεί, ενώ ένα άλλο υφίσταται μεν μια βαριά ήττα, αλλά ξεπερνά άνετα το 30%, φαίνεται να αποτελεί αυτό το δεύτερο πόλο και να κάνει σχέδια-όνειρα επανόδου σε λίγα χρόνια με ένα εκλογικό σώμα ασθενούς μνήμης.
Του Στρατή Μαζίδη
Τι φταίει όμως και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται διασωληνομένο ενώ πρέπει να ευχαριστεί τη Χρυσή Αυγή για την κατάρρευσή της, ώστε να είναι αυτό το τρίτο κόμμα; Είναι ότι δεν τραβάει. Η Φώφη Γεννηματά δεν εμπνέει και δεν ξεσηκώνει. Μπορεί να μη μετρά απώλειες, αλλά δεν καταγράφει νίκες.
Αν λεγόταν πχ Πετροκαραβασίλη (τυχαίο το όνομα), το πιθανότερο είναι ότι δε θα τη γνώριζε κανένας.
Το αναπάντεχα υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται και στην ανικανότητα - αποτυχία του ΠΑΣΟΚ να τον διαλύσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με φαγητό νοσοκομείου. Άνοστο κι ανάλατο. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι εκείνο τουλάχιστον είναι αναγκαίο ενώ το ΠΑΣΟΚ όχι.
To πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα, ένα κομμάτι του οποίου φαίνεται ότι αισθάνεται καλύτερα στο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να έχει ξεπεραστεί πλέον από τις εξελίξεις και την εποχή. Μυρίζει ναφθαλίνη. Είναι πεθαμένο αλλά δεν το ξέρει.
Η Φώφη είναι καιρός να παραδώσει.