Το 2020 είναι έτος προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Ντόναλντ Τραμπ να επιθυμεί να κερδίσει μια δεύτερη και τελευταία θητεία. Σε περίπτωση μη επανεκλογής του θα είναι ο πρώτος μετά τον Τζορτζ Μπους (τον πρώτο) το 1992, που δε θα το πετύχει. Φυσικά και επιθυμεί να το αποφύγει.
Του Στρατή Μαζίδη
Στα πλαίσια αυτά αξίζει να δούμε δύο στοιχεία των τελευταίων ημερών από τη διεθνή πολιτική που ίσως μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, περισσότερο σκέπτεται έχοντας στο νου τις κάλπες.
Τα δύο αυτά στοιχεία είναι το εξής ένα, διακυβέρνηση Ομπάμα στην οποία άσκησε σκληρή κριτική τόσο για το Ιράν όσο και τους τουρκικούς S-400.
Για το μεν Ιράν δήλωσε πρόσφατα ότι ήταν η διοίκηση Ομπάμα που χειρίστηκε λάθος το θέμα της Τεχεράνης με τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί, ενώ για τους S-400 ανέφερε στο περιθώριο της συνάντησής του με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Ιαπωνία όπου βρέθηκε για τους G-20, πως η χώρα του φέρθηκε άδικα στη σύμμαχο Τουρκία με το να μην πουλήσει, ξανά επί Ομπάμα, τους Patriot στη γειτονική χώρα.
Εν ολίγοις ο πρόεδρος των ΗΠΑ αρχίζει να βάζει στο στόχαστρο το αντίπαλο πολιτικό-ιδεολογικό στρατόπεδο συγκεντρώνοντας τα πυρά του απέναντι στον προκάτοχό του, τον οποίο παρουσιάζει πλέον ως γενεσιουργό αιτία σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Λευκός Οίκος με τρίτες χώρες.