 |
| An Israeli Navy Dolphin-class submarine. (Moshe Shai/Flash90) |
Από την Παρασκευή ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου έχει δηλώσει στο πρακτορείο Ανατολή ότι το γεωτρύπανο "Fatih" εκτελεί γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, δυτικά της Πάφου κι εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δύο 24ωρα αργότερα ο Ελληνας πρωθυπουργός συγκαλεί το ΚΥΣΕΑ, συνομιλεί με τον Κύπριο πρόεδρο κι απειλεί με γενικές κι αόριστες κυρώσεις την Τουρκία αν επιβεβαιωθεί ότι πραγματοποιεί γεωτρήσεις.
Του Στρατή Μαζίδη
Είναι αυτό που σημειώσαμε νωρίτερα. Ότι κάτι δε μας λένε καλά για το τουρκικό πλοίο. Σε μια περιοχή γεμάτη πολεμικά πλοία αρκετών χωρών, δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει εικόνα του τι κάνει ένα ακινητοποιημένο πλωτό γεωτρύπανο.
Το "Fatih" ξέρουμε πολύ καλά τι κάνει, είτε τρύπησε είτε όχι. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς. Φαίνεται πως πέρα από την επίδειξη της γνωστής στρατηγικής ψυχραιμίας και την ενεργοποίηση του εκτοξευτή αυστηρών δηλώσεων με κεφαλές του διεθνούς δικαίου, μάλλον δεν μπορούμε [ή δε θέλουμε] να κάνουμε και πολλά.
Η Τουρκία ήταν φανερό εδώ και πολλά χρόνια που το πήγαινε. Ανέπτυσσε την αμυντική της βιομηχανία. Κάθε λίγο και λιγάκι παραλαμβάνει νέες μονάδες. Κορβέτες, drones, ελικόπτερο, πύραυλοι, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, άρματα μάχης, ενώ έρχονται φρεγάτες αεράμυνας περιοχής και ελαφρά αεροπλανοφόρα. Ήταν κοινό μυστικό ότι διόγκωνε την πολεμική της μηχανή ώστε ακριβώς, έστω και μόνο με το μέγεθός της, να μας νικήσει. Να ανοίξει μέτωπα κι εμείς όλο να κάνουμε πίσω.
Θα μου πείτε, δεν υπήρχαν επιλογές; Φυσικά υπήρχαν. Μπορούσαμε κι εμείς να αναπτύξουμε αμυντική βιομηχανία. Μπορούσαμε αντί να παράγουμε συνταξιούχους απόστρατους στα 40 τους ή να διορίζουμε στα πρωτόκολα, να υλοποιήσουμε το σχέδιο του εθνικού πλοίου ΑΛΣ που περιελάμβανε διαφόρους τύπων πλοίων για τις ανάγκες του ναυτικού μας. Μπορούσαμε να κάνουμε παραγγελίες με όρους μεταφοράς τεχνολογίας και κατασκεύης μέρους τους στη χώρα. Μπορούσαμε να είμαστε όχι ένα, αλλά πολλά βήματα πιο μπροστά ακριβώς για να διασφαλίσουμε την ειρήνη, να μη γίνει πόλεμος, να μη χυθεί ούτε μια σταγόνα αίματος διότι η Τουρκία θα έβλεπε πως δεν την έπαιρνε.
Προτιμήσαμε να μην κάνουμε απολύτως τίποτε. Η δε Κύπρος τα έκανε εντελώς θάλασσα. Προχώρησε μεν με την ΑΟΖ αλλά:
1. δεν έφτιαξε παράλληλα άμυνα όπως πχ έκανε η Αίγυπτος με αντίστοιχα οικονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα
2. ρίσκαρε ότι θα τη σώσουν συμμαχίες και εταιρείες όπου κι εκεί έβαλε στο παιχνίδι παίκτες - κερκόπορτες όπως η ΕΝΙ και η Κόγκας και το διαπιστώσαμε πέρυσι όταν οι Τούρκοι εκδίωξαν το ιταλικό γεωτρύπανο SAIPEM 12000 από τη θέση "Σουπιά". Μήπως θυμάται τότε κανείς πως όλοι αυτοί οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας συνέδραμαν την Κυπριακή Δημοκρατία;
Η Κύπρος μπορούσε να είχε βοηθήσει αλλά προφανώς περιμένει να τη σώσουν οι Αιγύπτιοι, οι Ισραηλινοί, οι Γάλλοι και γενικά οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δίνουν χρήματα στην Τουρκία να φτιάξει υποδομές (διαβάστε εδώ) ενώ απειλεί τον Ελληνισμό. Όχι να σε σώσει, αλλά κανείς δε θα σου παρέξει την ελάχιστη βοήθεια όταν σε βλέπει αναξιόπιστο, ηττοπαθή και μικρό.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Αναστασιάδης προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Διερευνούν αν όντως διεξάγει γεώτρηση το "Fatih" και μετά θα απειλήσουν την Τουρκία με...κυρώσεις μέσω Βρυξελλών. Μια σοβαρή χώρα στη θέση μας, πχ το Ισραήλ, που όμως δε μοιράζει συντάξεις και διορισμούς, θα είχε περικυκλώσει το πλοίο δίνοντας την ελάχιστη απαιτούμενη διορία για να αποπλεύσει από το σημείο.