Υπάρχουν κάτι μικρές ρυτίδες που δίνουν σ' ένα πρόσωπο νόημα, ψυχή, γιατί του δίνουν ιστορία. Ιστορία ζωής θα πει άρωμα μνήμης, κάτι που το κομίζει μόλις εμφανίζεται κάπου. Το παρόν, χωρίς αυτή τη διάσταση, είναι μια μορφή δίχως ίσκιο.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Οπως σημασία έχει να κατοικεί μέσα μας ένα όραμα, και τόσο συγκεκριμένο που να επιβάλει σιωπή στην αντικειμενική γύρω πραγματικότητα. Ο κάθε σκεπτόμενος δημιουργικά έχει μέσα του το όραμα, αυτό τον σπιρουνίζει. Δεν πασχίζει να πλάσει ζωή από λέξεις. Αφήνεται να μεταπλάθει τα λόγια σε ζωή.
Ετσι, δεν έχει σημασία που η ζωή φεύγει αγύριστα, το αίσθημα πως κάτι, γύρω και μέσα μας, αποδυναμώνεται. Οσο υπάρχει το όραμα, η ζωή είναι έξοχη στην περιεκτική της λιτότητα, τη γεμάτη προεκτάσεις. Και φαίνεται πως οι συστοιχίες της δεν άδειασαν, πως ο δυναμισμός της ζωής δεν εξαντλήθηκε, πως η διάρκεια μιας περιπέτειας, ακόμη και στη δραματική της προέκταση, δεν είναι και το τέλος του κόσμου.
Σε μια γνήσια ζωή το περιεχόμενο ξεχειλίζει από το περιέχον.
Σε μια γνήσια ζωή, από το βαθύτερο περιεχόμενό της, αντλούμε για να συνθέσουμε το όποιο έργο μας. Οχι το επιφανειακό. Οχι το "γυαλιστερό".
Είναι η αυτοκατάδυση που μας απομακρύνει από ανούσιες επιφανειακότητες, από την αιχμαλωσία του εφήμερου, που αναδύει βιώματα κάθε λογής, πραγματοποιημένα κι απραγματοποίητα, κρίσεις, ροπές, ανολοκλήρωτες προθέσεις, λανθάνουσες δυνατότητες, ασύνειδα παραχωμένες, έναν κόσμο από ίσκιους καταχωνιασμένους στα έγκατα, έναν πληθωρικό κόσμο με προαισθήματα και σημεία, με σπέρματα σκέψεων που δεν κυοφορήθηκαν.
Σκέψεις αυθαίρετες, εκτός του διαγράμματος του μύθου της "αλλαγής" που διαρθρώνει την προσδοκία με την προεκλογική περίοδο. Πολύ προδοτικό πράγμα αυτός ο μύθος! Στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο ακριβώς: ένα απατηλό άλλοθι της πολιτικής. Σε κανένα έργο άξιο κάποιου λόγου ο μύθος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τα αρώματα που αναδίνει. Ο μύθος του μόνος του είναι ένα θυμιατήρι σβηστό. Το θυμιατήρι έχει φτιαχτεί για τα αρώματα, όχι τα αρώματα για το θυμιατήρι.
Προτιμότερες οι αυθαίρετες σκέψεις, έστω αμφίροπες και ρευστές, έστω κάτι σαν μια δέσμη τρεμόσβηστου φωτισμού που κάνει ελαστικούς τους ίσκιους...