Καθολικά "αγαθά" θα έπρεπε να ήταν η αλήθεια και η συνέπεια, η πρόοδος προς την κατάκτηση της κοινωνικής και εθνικής αξιοπρέπειας, του ανθρωπιστικού ιδεώδους και της ευημερίας του πολίτη.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Είναι πλέον στη φύση τούτης της κοινωνίας, στους καιρούς της αμφισβήτησης, να πλουτίζει το απόθεμα της αισιοδοξίας της και να παραβλέπει τους διαβρωτικούς παράγοντες της ποικιλοτρόπως προσφερόμενης "κανονικότητας" και "σταθερότητας" ως ακρογωνιαίους λίθους της πολιτικής απάτης εν πολλοίς.
Όπως είναι μέσα στη φύση τούτης της κοινωνίας, ύστερα από κάθε αφανιστική συμφορά, να θεωρεί την επανάληψή της, αδύνατη. Και είναι στη φύση της, επίσης, να λησμονεί. Η λήθη είναι πιο ανθρώπινη από την ανάμνηση. Η λήθη είναι ο παγερός νόμος της βιολογίας. Η ανάμνηση είναι η εκτροπή του.
Βοηθός της λήθης είναι η πανθομολογούμενη γενική χαλάρωση των θελήσεων του πλήθους, χαλάρωση που, καθώς παρατηρούμε, μετατρέπεται στο δραστικότερο συντελεστή του αποπνιγμού και των λειψάνων ακόμη της δημοκρατίας, ενίοτε και της ελευθερίας.
Στο όποιο πολιτικό αφήγημα, οι λέξεις, ακόμη και οι έννοιες, έχουν φθαρεί. Χρειάζεται η γενναία πολιτικη πράξη για να τους δώσει τη στιλπνότητα και την ακεραιότητα που είχαν όταν χρησίμευαν για να εκφράσουν αντιστοιχες ιδέες και απόψεις.
Το εγχώριο πολιτικό "αφήγημα" το καλλιέργησε το σαπρόφυτο του πιο νοσηρού κομματικού υποκειμενισμού...