Σύμφωνα με έρευνα του menshouse.gr δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που να κατέβηκε στην πολιτική υποστηρίζοντας ότι το κάνει για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην του να υπηρετήσει τον «λαό» και την «πατρίδα» του.
Από: menshouse.gr
Όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε έναν -έστω- που να πολιτεύτηκε με «σημαία» του το «ψηφίστε με να τα… κονομήσω», παρά το γεγονός ότι τελικά οι περισσότεροι από αυτούς τους ανιδιοτελείς κυρίους και κυρίες, συνήθως αποχωρούν από τον πολιτικό στίβο έχοντας «κομπόδεμα» κατά πολύ μεγαλύτερο από εκείνο με το οποίο εισήλθαν.
Προς Θεού, μην πάει ο νους σας στο κακό. Η στήλη δεν υπαινίσσεται υπεξαιρέσεις δημοσίου χρήματος, δωράκια, ρεμούλες, φωτογραφικές επιδοτήσεις και τέτοια πράγματα. Ίσως απλά πρόκειται περί μίας αξιοπρόσεκτης, αλλά μάλλον τυχαίας, συγκυρίας που συμβαίνει συχνά.
Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος, ο οποίος έφυγε πριν λίγα 24ωρα από αυτό τον κόσμο, υπήρξε επί σειρά ετών πολιτικός, αλλά φαίνεται πως δεν άφησε πολλά πλούτη και υλικά αγαθά πίσω του. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα, το οποίο μάλιστα νοίκιαζε.
Έχοντας εκλεγεί 6 φορές βουλευτής στο παρελθόν, ίσως θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, όμως ο ίδιος είχε φροντίσει να «απαλλαγεί» από την περιουσία του, κάνοντας κάτι εντελώς ασυνήθιστο και απρόσμενο, ειδικά για πολιτικό.
Πριν λίγα χρόνια, αυτός ο άνθρωπος που πέθανε λησμονημένος από όλους, απασχόλησε για μία και μοναδική φορά τα ΜΜΕ. Ήταν τότε που ήρθε στο φως η πρόθεσή του να δωρίσει τα πάντα στο ελληνικό δημόσιο για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε μια ακίνητη περιουσία στην Κορινθία που αποτιμάται στα 10 εκατομμύρια ευρώ!
Διατηρώντας επί σειρά ετών τεχνικό γραφείο και ζώντας την περίοδο της ανοικοδόμησης, ο Αναγνωστόπουλος, πολιτικός μηχανικός, αριστούχος του Πολυτεχνείου και με δεκάδες βραβεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τα κατάφερε μια χαρά εξασκώντας το επάγγελμά του.
Και αυτή ακριβώς η επαγγελματική επιτυχία του ήταν κι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν είδε την πολιτική ως μέσο βιοπορισμού, αλλά ως έναν τρόπο να έρθει σε επαφή με τον κόσμο και τα προβλήματά του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και ακολούθησε η εντυπωσιακή παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου κατόρθωσε να εκλεγεί βουλευτής τόσο με την ΕΡΕ, όσο και με την Νέα Δημοκρατία. Χωρίς να προέρχεται από «τζάκι», δίχως να φέρει κάποιο «βαρύ» όνομα, πορεύτηκε στον δρόμο που χάραξε ο ίδιος, με σύνθημά του το θρυλικό (για τους παλαιότερους) «έλειψα ποτέ από κοντά σου;», θέλοντας να υπενθυμίσει στους ψηφοφόρους του το ότι δεν σταμάτησε να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους.
Στις εκλογές του 1963 ήταν ο πιο μικρός σε ηλικία βουλευτής της Α’ Αθηνών. Στην πρώτη αναμέτρηση τις Μεταπολίτευσης, το 1974, έρχεται πρώτος σε σταυρούς σε αυτήν την δύσκολη περιφέρεια, ξεπερνώντας ακόμη και τον σαφώς πιο προβεβλημένο -και μετέπειτα πρωθυπουργό- Γεώργιο Ράλλη. Αλήθεια, πώς τα κατάφερνε;
Την πιο ωραία εξήγηση από όλες την είχε δώσει ο μοναδικός για την πένα του «Αποδυτηριάκιας», που με το γνωστό προβοκατόρικο στυλ του τον έκανε γνωστό ως τον «φίλο του νεκρού». Σύμφωνα με την δική του, πλακατζίδικη αλλά καλοπροαίρετη ερμηνεία, ο εκλιπών πήγαινε σε… κηδείες, όπου συστηνόταν ως… φίλος. Έτσι, λοιπόν, κατόρθωσε να δημιουργήσει ρεύμα και ισχυρή εκλογική βάση που του εξασφάλιζε την επανεκλογή του μέχρι το 1990, που ενώ η Νέα Δημοκρατία επέστρεφε στην κυβέρνηση, εκείνος έμενε εκτός κοινοβουλίου.
Λίγο αργότερα αποσύρθηκε από την πολιτική και συνέχισε να χτίζει, κρατώντας για τον εαυτό του ένα μεγάλο παράπονο. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν υπουργοποιήθηκε, παρά την δημοφιλία του στον κόσμο, τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει, αλλά και το ότι είχε ήδη στο παρελθόν βγει από την (προσωρινή) αποστρατεία για χάρη της παράταξης, όταν το 1981 ο ίδιος ο Κωστής Στεφανόπουλος τον παρακάλεσε να φύγει από την Αργεντινή όπου ασχολιόταν με το εμπόριο ημιπολύτιμων λίθων και να επιστρέψει στον πολιτικό στίβο. Όπως και έκανε…
Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος πέθανε πριν λίγες μέρες, σε ηλικία 88 ετών. Ζούσε μόνος και η απόφασή του να χαρίσει τα πάντα στο ελληνικό κράτος προφανώς σχετίζεται με το γεγονός ότι η μοίρα δεν είχε στα σχέδιά της να του επιτρέψει να δημιουργήσει οικογένεια. Πριν από 45 χρόνια η πρώτη σύζυγός του χάνει κατά την διάρκεια της γέννας δίδυμα. Λίγους μήνες μετά το ζευγάρι χωρίζει, ενώ και ο δεύτερος γάμος του (αρκετά χρόνια μετά) θα καταλήξει σε διαζύγιο, χωρίς παιδιά.
Ο ίδιος τοποθετούσε ιδεολογικά τον εαυτό του «στα αριστερά της Δεξιάς», όπως είχε πει κάποτε σε συνέντευξή του. Με πατέρα (τον οποίο έχασε το 1942, όταν ήταν μόλις 11 ετών) «βενιζελικό» και μάνα (που έφτασε στα 104!) «βασιλικιά», μάλλον ήταν αναμενόμενο…