Η πορεία της Λαϊκής Ενότητας ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένη. Με κόκκινα αστέρια και κουμουνιστικές ονομασίες περιχαρακώθηκε απευθυνόμενη σε ένα περιορισμένο κοινό και όχι όλη την κοινωνία. Θυμάμαι που μιλούσα με μια φίλη παραμονές των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Είχε αποφασίσει να το ρίξει στη ΛΑΕ.
Του Στρατή Μαζίδη
Χαμένο θα πάει, της είπα. Το δικό μου βέβαια πήγε πιο χαμένο σε ακόμη μικρότερο κόμμα. Της το είπα βλέποντας την ομιλία Λαφαζάνη στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν σχεδόν κανείς.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια η Λαϊκή Ενότητα έδειξε να έχει μείνει στην περίοδο 2010-2014. Παράλληλα ο λόγος της για άλλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία όπως η εγκληματικότητα, οι καθημερινές αφίξεις μεταναστών που εισέρχονται παράνομα στη χώρα και τα εθνικά ζητήματα εμπόδισαν κόσμο να την εμπιστευθεί.
Ο κ. Λαφαζάνης είναι ένας έντιμος πολιτικός. Δεν έκανε κυβίστηση. Ωστόσο στην Ελλάδα αυτά δεν τα εκτιμά κανείς. Εν τέλει η μεγαλύτερη κίνησή του που έκανε ντόρο υπήρξε η παραίτησή του. Τέλος το λυπηρό για τη χώρα είναι ότι χάνει έναν καλό ευρωβουλευτή, το Νίκο Χουντή.