Μπορεί να βρισκόμαστε στο καλοκαίρι, μπορεί να βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ένα σωρό άχρηστες ειδήσεις, ωστόσο ζούμε στιγμές εθνικά κρίσιμες και πολύ σοβαρές. Φυσικά δεν το αντιλαμβανόμαστε τόσο διότι δε μας ενδιαφέρει, όσο κι επειδή δε θέλουν να μας απασχολεί.
Του Στρατή Μαζίδη
Η Κύπρος εδώ και αρκετές εβδομάδες αρχίζει να τελεί σε καθεστώς περικύκλωσεις από την Τουρκία. Ένα γεωτρύπανο δυτικά της Πάφου, ένα ερευνητικό νότια και ένα δεύτερο γεωτρύπανο σε λίγες ημέρες στον κόλπο της Καρπασίας.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία προσπαθεί να πάρει με το μέρος της τη Λιβύη εγείροντας νέες εξωφρενικότερες αξιώσεις γύρω από την ΑΟΖ και να αποκόψει τη γεωπολιτική ένωση Ελλάδας - Κύπρου μέσω των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών τους.
Όσο εμείς χρησιμοποιούμε τον εκτοξευτή αυστηρών δηλώσεων με κεφαλές διεθνούς δικαίου και ευρωπαϊκής πορείας, όσο βαυκαλιζόμαστε ότι η ΕΕ τάχα θα προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας όταν ταυτόχρονα τη χρηματοδοτεί ή μεγάλοι κολοσσοί σχεδιάζουν σημαντικές επενδύσεις στη γειτονική χώρα, οι προαιώνιοι "φίλοι" μας υλοποιούν τα σχέδιά τους.
Με πορδές δε βάφονται αυγά. Ομοίως και με αυστηρές δηλώσεις, εύθραστες συμμαχίες και εταιρείες δεν οριοθετείται και δεν τυγχάνει εκμετάλλευσης καμία ΑΟΖ.
Σήμερα το πρωί, ο Γιώργος Σαχίνης είχε την καλοσύνη να μεταφέρει στον πρέσβη ε.τ., Περικλή Νεάρχου το ακόλουθο ερώτημά μου:
Ποια είναι η άποψή του για το γεγονός ότι 45 χρόνια μετά την εισβολή, η κύπρος αμυντικά δεν έκανε όλα όσα έπρεπε και τώρα είναι τρόπον τινά περικυκλωμένη από τουρκικά πλοία;
Στην απάντησή του ο κ. Νεάρχου αποκάλυψε ότι υπήρχε ταμείο για την άμυνα της Κύπρου που έφτανε τα 9 δις ευρώ, ποσό επαρκές και με το παραπάνω για το νησί. Εντούτοις οι πολιτικές ηγεσίες διολίσθησαν στην παγίδα των προσδοκιών μέσω των εκάστοτε συνομιλιών με αποτέλεσμα να καταστήσουν το κυπριακό σε διμερές ζήτημα ενώ είχαμε εισβολή και κατοχή. Δεν προχώρησαν σε εξοπλισμούς για να μην οξύνουν την κατάσταση ενώ αντίθετα θα αναβάθμιζαν τη διαπραγματευτική του θέση και ισχύ!
Είναι πρωτοφανής αυτή η εθελοτυφλότητα των αδερφών μας στην Κύπρο οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να ανακηρύξουν και να οριοθετήσουν μέχρι ένα σημείο την ΑΟΖ χωρίς παράλληλα να φτιάξουν άμυνα! Τώρα βιώνουν τα αποτελέσματα.
Ομοίως και η χώρα μας. Διεκδικούμε με βάση το διεθνές δίκαιο μια περιοχή από τις παρυφές της Αδριατικής μέχρι το Λιβυκό Πέλαγος, το Αιγαίο και τις ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου. Αν μάλιστα ενοποιήσουμε θεωρητικά τις ΑΟΖ Ελλάδας - Κύπρου τότε αυτή η περιοχή εκτείνεται μέχρι τις μεσογειακές ακτές της Μέσης Ανατολής.
Και πώς το διεκδικούμε / κατοχυρώνουμε στην πράξη αυτό; Με φρεγάτες μεγαλύτερες σε ηλικία από τους κυβερνήτες τους; Μη έχοντας πλέον αντιτορπιλικά; Δίχως σκάφη με δυνατότητα αεράμυνας; Κρατώντας στο συρτάρι τα σχέδια του εθνικού πλοίου ΑΛΣ εδώ και περίπου δέκα χρόνια αντί ακριβώς σε καιρό κρίσης να το βάλουμε μπροστά; Μη έχοντας αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού; Επιτρέποντας στη Γερμανία να πουλήσει σε χαμηλότερη τιμή τα ίδια υποβρύχια με τα δικά μας; Με μια Τουρκία η οποία διαθέτει ουσιαστικά δύο πολεμικά ναυτικά μιας και η ακτοφυλακή της είναι ένα μικρό ναυτικό με σημαντικές δυνατότητες; Με μια Τουρκία που αναπτύσσει αμυντική βιομηχανία σε όλους τους τομείς αποκτώντας διαρκώς νέες ικανότητες και δυνατότητες;
Η εξίσου οικονομικά υποφέρουσα Αίγυπτος την ίδια περίοδο έφτιαξε ισχυρή άμυνα παίζοντας έξυπνα και με πολλούς το χαρτί της διπλωματίας των εξοπλισμών ενισχύοντας παράλληλα και τη δική της αμυντική βιομηχανία.
Και μια...λεπτομέρεια. Η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει, ούτε οριοθετήσει ΑΟΖ.
Και μια...λεπτομέρεια. Η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει, ούτε οριοθετήσει ΑΟΖ.
Όπως λοιπόν τα αυγά βάφονται με χρώματα, ομοίως οι ΑΟΖ οριοθετούνται με βάση μεν το διεθνές δίκαιο αλλά κατοχυρώνονται με προκομένους λαούς, ισχυρές βιομηχανίες, ανθρώπους που θέλουν να πληρώνονται χωρίς να κάθονται, ηγεσίες με όραμα, κράτος που εκμεταλλεύεται ανθρώπους με ιδέες και ικανότητες.
Με λόγια και αυστηρές δηλώσεις συνήθως γράφονται τραγωδίες ως επιστέγασμα λαθών πολλών ετών.