θα ψηφίσουμε αύριο χωρίς βαθειά στόχαση, σαφήνεια εσωτερική κι ένα εύρος ματιάς που θα έπρεπε να διαθέτουμε, όλους αυτούς που επανεμφανίζονται ως μεταπράτες των ελπίδων μας, με θράσος χιλίων πιθήκων εν χορώ, και διεκδικούν την ψήφο μας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Θα ψηφίσουμε αύριο όλους αυτούς που οδηγησαν μια ολόκληρη κοινωνία στη σύγχυση και την αμηχανία, που προκάλεσαν σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες πληγές ακόμη ολάνοιχτες, με τα ερείπια των βιαίως επιβαλλόμενων πολιτικών στην κοινωνία να καπνίζουν ακόμη.
Με την ψήφο μας αύριο θα οροθετήσουμε, για μια ακόμη φορά, όχι την ηθική παλληκαριά και την υψηλόκορμη συνείδηση του καιρού μας, ώστε να μην μείνει αμάρτυρη η εποχή που ζούμε, αλλά την οδύνη της εποχής μας, δίνοντας άφεση αμαρτιών στις διαβρωμένες πολιτικές συνειδήσεις, που "αγκάλιασαν" το ευκαιριακό και το πρόσκαιρο, αφαίρεσαν από την κοινωνία τα ερείσματα και την έριξαν μέσα σ' ένα χάος.
Θα ψηφίσουμε αύριο όλους αυτούς που ουδεμία σχέση έχουν με την ευθύνη και τη συνέπεια, γιατί μας φοβίζει η πανοραμική θέα της αλήθειας και προτιμούμε τη "στενωπό" της άγονης προσδοκίας που καλλιεργείται από τους τεχνίτες των πολιτικών προσαρμογών.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ψηφίσουμε αύριο με επίγνωση της δεινής μας δοκιμασίας όλα αυτά τα χρόνια, της κοινωνικής οδύνης, του χρέους μας για την αναζήτηση μιας πραγματικής διεξόδου, που όλα μαζί συναρθρώνονται στην προσωπική περηφάνεια ενός σκεπτόμενου πολίτη, που διάβηκε την πυρίκαυστη ζώνη της πολιτικής αναλγησίας.
Με την ψήφο μας αύριο δεν θα τοποθετηθούμε, όπως έχουμε χρέος να το κάνουμε, στην κορυφογραμμή της Ιστορίας και να φέρουμε τη συνείδησή μας σε μιαν αγρύπνια διαλόγου μαζί της. Δεν πρόκειται να ψηφίσουμε κατά συνείδηση, αλλά καθ' υπόδειξη του πρόσκαιρου προσωπικού συμφέροντος, φιλικών ή συγγενικών σχέσεων με αμφιβόλου έρματος σοβαρότητας και ευθύνης υποψηφίων, της ευπιστίας και των πολιτικών διλημμάτων που μας μετέτρεψαν σε ψηφοφόρους με "προβατοποιημένη λογική".
Μακάρι η ψήφος μας αύριο να εξέφραζε την αγωνία της εποχής μας, όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό στην ανησυχία του, ρομαντικό στην προσδοκία του, πολύ δραματικό στην αθωότητά του. Για μια ακόμη φορά με την ψήφο μας, δυστυχώς, θα εκφράσουμε την αποδοχή μιας πραγματικότητας, θα επιβεβαιώσουμε τη δοκιμασία της ελευθερίας και της συνείδησής μας, γιατί η ελευθερία δεν είναι έξω από τη συνείδηση.
Κι αυτή η συνείδηση έτσι ιδωμένη, υποφέρει και βασανίζεται μέσα στην επιπολαιότητα των καιρών μας, γιατί αιωρείται στο κενό μιας πολιτικης απιστίας.