 |
| xresch / pixabay |
Ένα τουίτ, ριτουίτ, κάτι τέτοιο, έφαγε λένε τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο από τις λίστες της Νέας Δημοκρατίας. Ομοίως φαγώθηκε από το ψηφοδέλτιο του ευρωκοινοβουλίου ο Γιώργος Αυτιάς. Νομίζω ότι και οι δύο φαγώθηκαν λόγω της δημοφιλίας τους. Ο Αυτιάς θα έκανε αρκετούς συνυποψηφίους του να κοκκινίσουν το επόμενο πρωί των ευρωεκλογών.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο κ. Μπογδάνος έγινε ευρύτερα γνωστός μετά τον ξυλοδαρμό του πριν από περίπου επτά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Είναι ένας ευφυής και καλλιεργημένος άνθρωπος. Σε διάφορα αποσπάσματα και βίντεο που έχω δει κατά καιρούς αντιλαμβάνομαι πως διαθέτει γνώσεις.
Επίσης έχει το θάρρος της γνώμης του και δε νερώνει το λόγο του. Το στιλ του είναι ιδιαίτερο και για αυτό αποκτά είτε φανατικούς φίλους, είτε φανατικούς εχθρούς. Ωστόσο όταν τον ακούς ή τον παρακολουθείς από τον όλο τρόπο που μιλά ή κινείται, σου δίνει την εντύπωση πως περνά την εικόνα ότι είναι πολύ καλύτερος από τους υπόλοιπους. Σα να θεωρεί τον εαυτό του κάτι ανώτερο.
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά ως μονάδα και μέρος της κοινής γνώμης, αυτό εισπράττω. Τέτοιου είδους όμως συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές σε μια ερμαφρόδιτη και κληρονομική ΝΔ. Η εισχώρηση ιδιαίτερων ανθρώπων σε ένα λιμνάζοντα χώρο, είτε συμφωνούμε μαζί τους είτε όχι, μπορούν πάντα να ανατρέψουν δεδομένα κι ισορροπίες. Αυτό δεν άρεσε και απλά κάποιοι περίμεναν να αδράξουν την ευκαιρία στέλνοντας παράλληλα κι ένα μήνυμα στον κ. Γεωργιάδη (θα επανέλθουμε ξεχωριστά).
Το ριτουίτ ήταν η αναγκαία αφορμή. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στη ΝΔ υπάρχουν ποδοσφαιριστές, πρώην καταλληλότεροι που σε 10 χρόνια έκαναν 4 ερωτήσεις στη Βουλή, πάλαι ποτέ τσεκουράτοι, βιβλιοπώλες που έλουζαν τους καταλληλότερους και συγγραφείς που έχουν πάει με τη μισή Αθήνα. Ο Μπογδάνος τουλάχιστον θα είχε ενδιαφέρον σε ένα πεθαμένο κόμμα που ντρέπεται για όλα όσα στη θεωρία εκπροσωπεί.