Το τελευταίο διάστημα έτυχε να διαβάσω ορισμένα άρθρα σχετικά με το οικονομικό αδιέξοδο του ΘΕΣ ΓΑΛΑ, με τα ΑΤΜ γάλακτος. Έχοντας παρατηρήσει μόνο οικονομικές αναφορές και επενδυτικά ανοίγματα, δε συνέβη να διαβάσω κάτι σχετικό με το αν οι πελάτες ήταν ικανοποιημένοι.
Του Στρατή Μαζίδη
Το καλοκαίρι του 2016 άνοιξε ένα υποκατάστημα στην Αγία Παρασκευή. Είχε αρκετά μεγάλη κίνηση το πρώτο διάστημα. Όμως με τον καιρό ατόνισε. Οι ουρές και οι αναμονές περιορίστηκαν και εξαφανίστηκαν. Και προσωπικά σταμάτησα να το επισκέπτομαι.
Καταρχήν θεωρούσα ότι το κόστος του, ένα ευρώ και δέκα λεπτά το λίτρο ήταν υψηλό. Η διαφημιζόμενη αμεσότητα δε συνεπαγόταν μειωμένο κόστος όταν οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ πουλούσαν το δικό τους φρέσκο γάλα (που συνήθως από πίσω βρίσκεται συνεργασία με γνωστή εταιρεία) στα ίδια και χαμηλότερα επίπεδα.
Κατά δεύτερον σε ένα μήνυμα που είχα στείλει τότε, δεν έλαβα ποτέ απάντηση.
Επίσης ήταν παιζόμενο αν το μηχάνημα θα δώσει ρέστα! Με κάθε μπουκάλι ολοκλήρωνε τη συναλλαγή δίχως τη δυνατότητα της επιλογής αν θες να γεμίσεις και δεύτερο. Μια φορά μου κράτησε χρήματα μέσα. Ευτυχώς υπήρξε υπάλληλος στο κατάστημα, την ενημέρωσα και μου επέστρεψε το ποσό. Προφανώς υπήρχε θέμα με τις συναλλαγές ώστε λίγο καιρό μετά είχε τοποθετηθεί χαρτί που ζητούσε από τους πελάτες να έχουν το ακριβές αντίτιμο του € 1,10. Αυτό δεν είναι και πάντα εύκολο.
Επιπλέον στον αυτόματο πωλητή υπήρχε τις πρώτες ημέρες μια συσκευή σαν usb που λειτουργούσε ως προπληρωμένη κάρτα για το κατάστημα. Την αγόραζες κι αυτή (νομίζω 3 ευρώ) και μέσω αυτής το λίτρο κόστιζε 1 ευρώ (άρα στα 30 μπουκάλια πάτσιζες την αγορά της), τη φόρτιζες με πχ 10 ή 20 ευρώ και με τον τρόπο αυτό γλύτωνες τη φασαρία με το ακριβές ποσό και τα ρέστα. Μόνο που μετά τις πρώτες ημέρες δεν ξαναήρθαν ποτέ αυτά τα στικάκια στο υποκατάστημα. Μία φορά ρώτησα έναν εργαζόμενο αλλά δε γνώριζε να μου απαντήσει.
Κάπως έτσι σταμάτησα να το επισκέπτομαι. Και όπως φάνηκε στην πορεία, το ίδιο έκαναν κι άλλοι στην περιοχή.