Και με λεονταρισμούς. Και με τη "φιλοτέχνηση" ψευδών προσδοκιών. Και με την πολιτική μυθοπλασία. Και με στημένα εκβιαστικά διλήμματα.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αντε να βρει η ελληνική κοινωνία τη 'σωτηρία" της στα σημερινά κομματικά σχήματα, στους ανεπάγγελτους ηγετίσκους, στις αλλοπρόσαλλες πολιτικές και επιχειρηματικές μίξεις και στις ξεπερασμένες θεωρίες και αντιλήψεις της παλαιοκομματικής λογικής.
Ολα αυτά που βιώνει η κοινωνία δεν είναι παρά ένα δράμα, μια κακότεχνη θεατρική παράσταση, με στόχο να πετύχει τη διάβρωση συναισθημάτων και συνειδήσεων...
Ενας πολιτικός μύθος ή παραμύθι που στηρίζεται σε αθέμελες σκέψεις και αβάσιμες προβολές των ψυχικών μας πόθων. Και η πορεία μας ως κοινωνία κάνει κατάδηλο πως δεν είναι φυσιολογική. Οπως ο αυτοματισμός της αναπνοής, αν δεν είναι συνταυτισμένη με το φυσικό της ρυθμό.
Ετσι παρακολουθούμε παθητικά, άλλοι στο βόλεμα μας κι άλλοι στη φοβία μας, τους πολιτικούς ακροβατισμούς και τις ανόητες πολιτικές καταστάσεις, καταφεύγοντας σ' ένα πεδίο από πιθανοφάνειες, για να λυτρωθούμε από τις πιθανότητες της καθημερινής ζωής, δηλαδή από ένα κύκλωμα δίχως νόημα. Βιώνουμε μια αναστροφή της φυσικής τάξης των πραγμάτων.
Και μετατρέπεται η κοινωνία σ' έναν ιδιότυπο νοσογόνο οργανισμό , που προκαλεί γύρω του τις κατάλληλες για την επώαση του συνθήκες. Και φτάνουμε ασφαλώς στην κοινωνική τραγωδία ή σ' ό,τι μοιάζει τραγωδία ή απελπισία.
Φτάσαμε να μη μας απασχολεί η πορεία προς το τέρμα.. Και μέσα σε τούτο τον συρφετό των οσφυοκαμπτών της πολιτικής, που συνωθούνται γύρω από τα όσια και τα μεγάλα της πατρίδας και τα ψευτίζουν με τη βούλα της ακάθαρτης επαφής τους, μας διασκεδάζουν οι θερσίτες της πολιτικής και το ίδιο το δράμα μας!