Ελληνική διπλωματία "έμενταλ" με μπόλικο θράσος για εσωτερική κατανάλωση


Παρακολουθώντας χθες τον πρώην υπουργό των Εξωτερικών σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, και μάλιστα σ' ένα "περιβάλλον" ιδιαιτέρως φιλικό, με ερωτήσεις που να διευκολύνουν την σαθρή επιχειρηματολογία του για τη "Συμφωνία των Πρεσπών", αλλά και ενισχύοντας την αδολεσχία του περί "διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής" επί των ημερών του στο υπουργείο των Εξωτερικών, διαπιστώνει κανείς ότι σε τούτο τον τόπο ασκείται "εθνική πολιτική" και διπλωματία χωρίς ιστορική μνήμη.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ασκείται η ελληνική διπλωματία άλλοτε από θερσίτες και αβδηρίτες της πολιτικής κι άλλοτε από θρασύτατες και ιδεοληπτικές μετριότητες, σε τέτοια έκταση που να επιβεβαιώνεται η ρήση του Γάλλου κοινωνικού στοχαστή Gabriel Tarde ότι "Η ιστορία ενός λαού είναι ο πόλεμος ανάμεσα σε μετριότητες και στις σπουδαίες προσωπικότητες".

Η ασκούμενη ελληνική διπλωματία, της οποίας οι πρακτικές απεδείχθησαν διάτρητες τις τελευταίες δεκαετίες, θυμίζει περισσότερο "τυρί έμενταλ". Δεν μπορούμε να ασκούμε εθνική πολιτική χωρίς ιστορική μνήμη. Ο ρεαλισμός και η ιστορία δεν μπορεί να συνοδεύονται από άγνοια και παρερμηνείες, από πολιτική αβελτηρία και διπλωματική αδαημοσύνη. Γιατί έτσι τα λάθη μας πάντα γονιμοποιούνται στη γη της Ιστορίας, στην Ελλάδα.

Με βερμπαλιστές και φανφαρόνους, με ανιστόρητους και ανερμάτιστους πολιτικούς, γίναμε επανειλημμένως αποδέκτες συνεπειών εσφαλμένων χειρισμών. Η ελληνική πολιτική ήταν ανέκαθεν μια συνθηματολογική άρνηση, που ικανοποιούσε συναισθηματισμούς και πολιτικά ένστικτα. Χωρίς προσεκτικό σχεδιασμό δεν κάνεις πολιτική, πολύ περισσότερο δεν συνάπτεις συμφωνίες. Σου κάνουν πολιτική και σου παίρνουν ακόμη και το...σώβρακο, όπως συνηθίζουν να λένε παλαίμαχοι διπλωμάτες.

Οπως αποτελεί αξιωματική αλήθεια ότι η διμερής διαπραγμάτευση στο χώρο της κλειστής διπλωματίας, εγκλωβίζει τα προς επίλυση θέματα σε καταθλιπτικά και εξουθενωτικά κυκλώματα, αποκόπτοντας από δυνητικά χρήσιμες και ουσιαστικές διεξόδους.

Οι δε πιέσεις που ασκούνται στο πλαίσιο της λεγόμενης μυστικής διπλωματίας, εξυπηρετούν τον κυνισμό της επικαιρικής σκοπιμότητας, παραπλανητικές αυταπάτες και δεσμεύουν γενικά την ευφυία και τη διακριτικότητα στο χειρισμό των εξωτερικών μας σχέσεων.

Στις εκπτωχευτικές μονομέρειες της ελληνικής διπλωματίας, ο Αλέξης Τσίπρας και ο πρώην υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, αλλά και οι προκάτοχοί τους διαχρονικά, αντί να ζητούν το αυτονόητο της "εθνικής ομοψυχίας", έπρεπε να αντιτάξουν τις πολυμέρειες και τις δυνατότητες που εγκλείουν οι διπλωματικές πρακτικές.

Διαφορετικά όλες οι πολιτικές δηλώσεις είναι ψευδεπίγραφες κι απλώς πομφολυγώδεις, ενώ ο λαός γίνεται συλλέκτης των μη αναστρέψιμων εθνικών συνεπειών...

Τέτοιοι πολιτικοί που ανοίγουν ολέθριους δρόμους για το έθνος, των οποίων η ολιγαρχική αντίληψη, η αισθητική και ο καιροσκοπισμός τους δεν καθορίζουν και τον πολιτισμό της ψυχής ενός λαού, τέτοιοι πολιτικοί της περιορισμένης ευθύνης, της έλλειψης αυτοσυνείδησης και αυτογνωσίας, δεν είναι το πεπρωμένο της κοινωνίας.

Και η Ελλάδα περιπίπτει σε μια εσωτερική αστοργία. Με τους Ελληνες "παγιδευμένους" στην προσδοκία που καλλιεργεί η εκάστοτε κυβερνητική αυθαιρεσία, ενίοτε με αποφύσεις προδοσίας!
Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail