Επειδή σήμερα έχω ακούσει πολλές ερμηνείες, πολλές από αυτές αφελείς και αποσπασματικές, καθώς και πολλές υπερβολές, και για να γίνει αντιληπτή η διαφορά τακτικής και στρατηγικής, ας εξετάσουμε το παρακάτω απλούστατο σενάριο:
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Ας υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι που θα πάνε στη βραχονησίδα, δεν πάνε για να στρατοπεδεύσουν, αλλά πάνε κρυφά, βάζουν μόνο μία σημαία και φεύγουν. Και μετά ανακοινώνουν ότι εάν ανέβει Έλληνας στο νησί για να τη βγάλει, θα το ισοπεδώσουν!
Τι θα κάνει τότε η κυβέρνηση, που όπως δηλώθηκε συμφωνεί με τη ρήση του Α/ΓΕΕΘΑ;
• Ποιόν θα στοχεύσει για να ισοπεδώσει;
• Μήπως τη σημαία;
• Ή θα παρακαλάει πάλι τον αέρα να φυσήξει;
Να λοιπόν πως μίας μικρής κλίμακας τακτική ενέργεια δημιουργεί τεράστια αδιέξοδα και αναβαθμίζεται σε στρατηγικό επίπεδο αντιπαράθεσης!
Ένας στρατηγιστής μπορεί και πρέπει να λαμβάνει υπ’ οψη όλο το φάσμα των δράσεων, σε στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο.
Ένας tactician αδυνατεί να σκεφθεί στρατηγικά.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι όταν ένας πολιτικός αδιαφορεί για όλα αυτά, αφού δεν τα καταλαβαίνει, και προσπαθεί να εντυπωσιάσει επιδιώκοντας μόνο την επανεκλογή του.