 |
| Free-Photos / pixabay |
Όταν πρωτοπήγα να θητεύσω ως εκπρόσωπος της χώρας μας σε διεθνείς οργανισμούς και συσκέψεις, πολλοί παλαιότεροι, μπροστά στην αναποφασιστικότητα και την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας, είχαν καταλήξει σε δύο προτροπές προς τους αντικαταστάτες τους (άκουσον – άκουσον).
Υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών
1. Εάν δεν έχει διαμορφωθεί επίσημη θέση από την χώρα μας για ένα θέμα (η οποία καθυστερεί όπως πάντα να τοποθετηθεί), τότε καλύτερα να τοποθετηθείς αρνητικά στην αρχή. Ως πρόφαση να δείξεις ότι την άρνηση στην επέβαλλε η χώρα, και ότι εσύ -προσωπικά εσύ - θα κάνεις ότι είναι δυνατόν για να ενημερώσεις τους γραφειοκράτες καλύτερα και να τους κάνεις να αλλάξουν θέση.
• Εάν στη συνέχεια η χώρα επιτέλους αποφάσιζε και συμφωνούσε με την άρνηση, τότε εσύ θα εμφανιζόσουν εξαιρετικός προς το εσωτερικό, γιατί εσύ μόνος, χωρίς οδηγίες, υποστήριξες τα συμφέροντα της χώρας, και ταυτόχρονα δεν θα χρεωνόσουν στους έξω -εσύ προσωπικά- το κόστος της άρνησης.
• Εάν η χώρα σου αποφάσιζε τελικά θετικά, τότε θα εμφανιζόσουν θριαμβευτής στο τραπέζι της συνδιάσκεψης, αφού έκανες τα αδύνατα δυνατά και έπεισες τους γραφειοκράτες στη χώρα σου για να συμφωνήσουν.
2. Η δεύτερη προτροπή ήταν: «Περίμενε να δεις τι θα κάνουν οι άλλοι»
• Αυτή η θέση σου έδινε τη δυνατότητα να στείλεις στη χώρα τις δουλεμένες απόψεις των άλλων για το ζήτημα, θετικές και αρνητικές, δείχνοντας ότι έχεις εργαστεί άοκνα και έχεις επεξεργαστεί σε βάθος το θέμα
• Ταυτόχρονα η χώρα θα έκρυβε την αδυναμία της να διαμορφώσει συγκεκριμένη θέση, για να υποστηρίξει πλήρως τα συμφέροντά της.
• Επίσης δεν θα κινδύνευαν οι πολιτικοί και η γραφειοκρατία της χώρας μας να εκτεθούν, με μία ανεπεξέργαστη θέση , με μία πρώιμη θέση/πρωτοβουλία, που θα έβρισκε στη συνέχεια τους ισχυρότερους ή την επικρατούσα συλλογική άποψη αντίθετη.
• Με αποτέλεσμα να μην αναλαμβάνεται καμία πρωτοβουλία από τη χώρα μας, να γίνεται πάντα ελλιπής επεξεργασία στο στάδιο της διαμόρφωσης των προτάσεων που προωθούνταν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, και φυσικά με τον κίνδυνο για τεράστιους συμβιβασμούς, σε ότι αφορά την υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Δύο μήνες πριν, κυκλοφόρησε σε προσχέδιο το κείμενο του ΟΗΕ που θα τεθεί για υπογραφή από τις χώρες, στη ΓΣ του ΟΗΕ στο Μαρακές στις 11 Δεκεμβρίου.
Οι εκπρόσωποι των χωρών προφανώς έχουν ήδη στείλει προ πολλού τις αρχικές τους θέσεις . Συνεπώς το συγκεκριμένο κείμενο έχει διαμορφωθεί από την γραφειοκρατία του ΟΗΕ ετεροβαρώς, και προς όφελος όσων συμμετείχαν ενεργά και με καλή τεκμηρίωση των προτάσεων τους, από τα πρώτα στάδια διαμόρφωσης του κειμένου.
Το κείμενο αυτό είναι κείμενο πλαίσιο και θα αποτελέσει τη βάση για παραγωγή δευτερογενών κανονιστικών κειμένων σε επίπεδο διεθνών οργανισμών, και της ΕΕ, με άμεση υποχρέωση στη συνέχεια για αλλαγή και του εσωτερικού κανονιστικού πλαισίου στις χώρες μέλη της.
Η χώρα μας θα κληθεί να προσυπογράψει το συγκεκριμένο κείμενο και στη συνέχεια να το επικυρώσει στο κοινοβούλιο, γεγονός που θα του δώσει ισχύ για συνακόλουθες νομοθετικές ρυθμίσεις.
Μερικές μέρες πριν συναντήθηκα ευκαιριακά και για λίγο με τον υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής, τον κ. Βίτσα, και όταν του έθεσα το πρόβλημα, κατάλαβα ότι δεν γνώριζε ακριβώς τι έλεγε το κείμενο, αλλά γνώριζε την ύπαρξή του μόνο επειδή αντέδρασαν χώρες όπως η Ελβετία, η Ιταλία, η Αυστραλία, η Αυστρία η Πορτογαλία κλπ.
Αναρωτιέμαι:
• Εάν δεν το γνωρίζει ο υπουργός σε βάθος, 15 μέρες πριν υπογραφεί, ποια ήταν η μέχρι τώρα συμμετοχή μας στη διαδικασία διαμόρφωσης και επεξεργασίας του κειμένου;
• Τι θα πάμε να υπογράψουμε στο Μαρακές εάν δεν γνωρίζουμε τι λέει, ποια συμφέροντα εξυπηρετεί;
• Ποίες είναι οι επιπτώσεις στο κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ (το οποίο στη συνέχεια θα μας επηρεάσει), και πως θα μας επηρεάσουν αυτές στο κρίσιμο μεταναστευτικό πρόβλημά μας;
• Ποιοι είναι οι λόγοι που αντιδρούν τόσοι πολλοί; Είναι μόνο ο αυταρχισμός των κυβερνήσεών τους (μα όσες χώρες αντιδρούν δεν έχουν όλες αυταρχικές ή εθνικιστικές κυβερνήσεις,- οι περισσότερες έχουν δημοκρατικές κυβερνήσεις) ή μήπως υπάρχουν σοβαρότατοι λόγοι εφαρμογής και τήρησης πολλών αοριστιών, αδυναμιών και ευχολογίων που προτάσσει το κείμενο;
• Ποιες τελικά είναι οι προτάσεις μας για ενδεχόμενη διαδικασία βελτίωσης του κειμένου, που είναι δεδομένη λόγω των πολλών αντιδράσεων που υπάρχουν;
• Τελικά έχουμε την δυνατότητα να έχουμε πρωτοβουλία και να εκφράσουμε τις απόψεις μας σε ένα τόσο ζωτικό θέμα, που μας επηρεάζει πολύ περισσότερο από τις περισσότερες χώρες στο πλανήτη;
Η «κοινωνία αξιών» έχει δημοσιεύσει εδώ και καιρό, και από την πρώτη στιγμή που δημοσιεύθηκε το προς υπογραφή κείμενο του ΟΗΕ, τις παρατηρήσεις της και τις προτάσεις της.
Έχουμε μάλιστα ζητήσει και συνάντηση με τον υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής, για να του υποβάλλουμε και δια ζώσης το συγκεκριμένο μνημόνιο επί αυτών των προτάσεων.
Ελπίζουμε έστω και τη τελευταία στιγμή να εισακουστούμε, προς όφελος των συμφερόντων της χώρας, πριν υπογράψουμε κάτι το οποίο η πολιτική ηγεσία δεν το έχει επεξεργασθεί καλά και δεν έχει αξιολογήσει τις δευτερογενείς επιδράσεις που θα υπάρξουν.