 |
| photo: twitter.com/Partisangirl |
Η Γαλλία συνταράσσεται από τις διαδηλώσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς, οι Γάλλοι ήταν στους δρόμους και επί των ημερών του Ολάντ, άσχετα αν στην Ελλάδα δεν τα μαθαίναμε, η τοπική κοινωνία έβραζε.
Του Στρατή Μαζίδη
Οι μεγάλες αντιθέσεις στη γαλλική κοινωνία, το νέο μωσαϊκό εθνών που τη συνθέτουν, τα προβλήματα της φτώχειας σε μια χώρα με ακριβό κόστος διαβίωσης μέσα σε ένα γενικότερο ευρωπαϊκό κάδρο λιτότητας προς εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων, δε βρήκαν απαντήσεις.
Η στόχευση όσων λάμβαναν αποφάσεις δεν ήταν να λυθούν τα ζητήματα που οδήγησαν στην εκτίναξη του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, αλλά η Λεπέν. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η Λεπέν, είναι γενικότερο και απαντάται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε κι αν η τελευταία εξουδετερωθεί, κάτι άλλο θα καλύψει το κενό της.
Εν πάση περιπτώση η "λύση" βρέθηκε στο πρόσωπο ενός υπουργού της αποτυχημένης κυβέρνησης του Ολάντ. Και τώρα ο Μακρόν στριμώχνεται. Βρίσκεται στη γωνία. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί. Οι δεκάδες χιλιάδες αστυνομικοί δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Βλέποντας όμως τις εικόνες αυτές από τη Γαλλία και αν παγιωθεί αυτό το αντάρτικο πόλεων, θα έρθει κανείς πχ σε περίπου 40-50 ημέρες να πει ότι ο Μακρόν πρέπει να φύγει; Τι διαφορά έχει αυτό που βλέπουμε στη Γαλλία με το πως ξεκίνησε η κρίση στη Συρία εκτός του ότι εκεί ήταν έξωθεν σκηνοθετημένη;
Ο προκάτοχος του Μακρόν, Φρανσουά Ολάντ δε δοκίμασε καν να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία της χώρας του. Από ότι φαίνεται μέχρι σήμερα, ο Μακρόν ενδέχεται να μη φτάσει καν τόσο μακριά. Ο Μακρόν πρέπει να φύγει (κατά το Assad must go).