 |
| Public_Domain_Photography / pixabay |
«Πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να φύγω από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Η οικογένειά μου είναι ακόμα εκεί, δεν μπορούσαν να έρθουν μαζί μου επειδή οι γονείς έχουν προβλήματα υγείας. Η μητέρα μου έχει πρόβλημα με την καρδιά της και δεν μπορεί να περπατήσει καλά, ενώ ο πατέρας μου έχει χρόνια ασθένεια. Έχω μια αδελφή στην Αμερική κι άλλη μία στη Σαουδική Αραβία, όμως δεν ήθελα να πάω να τις βρω. Θέλω να φτιάξω το μέλλον μου μόνος μου, στην Ευρώπη» αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή του ο 16χρονος Σύριος που βρίσκεται στον Εβρο και σκέπτεται, όπως γράφει, να αυτοκτονήσει.
Του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν μου κάνει εντύπωση που ένα παιδί στα 13 του αποφασίζει μόνο του να εγκαταλείψει τον τόπο του. Αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό.
Ο 16χρονος από όσα περιγράφει, φαίνεται ότι έζησε τη δική του Οδύσσεια, μέχρι να καταλήξει στον Εβρο. Ωστόσο από το 2015 που εγκατέλειψε την πατρίδα του μέχρι σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Η συριακή κυβέρνηση πέτυχε με τη βοήθεια των συμμάχων της να σταθεροποιήσει τα μέτωπα και να απελευθερώσει μεγάλες περιοχές ασφαλίζοντας τα αστικά κέντρα.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα της Συρίας γνωρίζουν ότι στις ελεύθερες περιοχές, που είναι πλέον οι περισσότερες, η ανοικοδόμηση έχει ξεκινήσει. Ο πόλεμος υπό την τρομακτική μορφή του όπως τον είχαμε γνωρίσει, έχει ουσιαστικά τελειώσει. Η παρακολούθηση συριακών μέσων σε τακτικό επίπεδο προσφέρει τη δυνατότητα να αντιληφθεί κανείς την ασφάλεια και την ανοικοδόμηση που χαρακτηρίζουν πλέον τη χώρα.
Συνεπώς ο 16χρονος δε χρειάζεται να ταλαιπωρείται στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε να οδηγείται σε σκέψεις πράξεων απελπισίας. Στην πατρίδα του φυσά πλέον καθαρός αέρας ελευθερίας και νίκης. Οι γονείς του βρίσκονται πίσω και τον χρειάζονται. Αφού λοιπόν δεν επιθυμεί να βρει τις αδερφές του, που ίσως δεν είναι κι εύκολο, μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και τους γονείς του, μπορεί να συνεισφέρει στην ανοικοδόμησή της, τώρα που η Συρία τον χρειάζεται.
Η Συρία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είναι σοβαρό κράτος με δόμες και αυτό σημαίνει ότι οι καρποί της ανοικοδόμησης δε θα αργήσουν να φανούν.