«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» είχε πει ο Σόλων απευθυνόμενος στον Κροίσο όταν ακόμη αυτός ζούσε μέσα στα πλούτη του. Αργότερα όταν ο τελευταίος έπεσε στα χέρια του Κύρου θυμήθηκε το φίλο του.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Γιάννος Παπαντωνίου υπήρξε ισχυρό στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Πέρασε από μεγάλα υπουργεία. Είχε δύναμη. Άσκησε εξουσία. Από μια υπόθεση ενός ανθρώπου που γνωρίζω, ο οποίος βρέθηκε το 2000 να αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση, υπήρξε και ευαίσθητος αφού ανταποκρίθηκε στο πρόβλημα και συνέδραμε στην επίλυση του θέματος χωρίς να ζητήσει τίποτε.
Δε γνωρίζω αν έβαλε το χέρι στο μέλι ή όχι. Αυτά τα ερευνούν άλλοι. Σίγουρα πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή όπου ο κόσμος έλεγε για κάποιον ότι "έχασε τα λεφτά του στην πολιτική". Σήμερα πλέον όποιος μπαίνει στη Βουλή, απλά και μόνο μισθούς να καβατζώνει, καθάρισε.
Ο Παπαντωνίου βρέθηκε στο υπουργείο άμυνας. Εκεί όποιος είναι επιρρεπής στην αμαρτία, είναι το καλύτερο μέρος για να υποπέσει σε αυτή.
Ωστόσο αυτό που θα ήθελα να καταγράψω και έχει αποτυπωθεί στη φωτογραφία του γνωστού φωτογράφου, κ. Γιάννη Κέμμου είναι η έκφραση του ανδρός. Στο πρόσωπο του Παπαντωνίου είναι όλα τα...λεφτά.
Από το σατωμπριάν της Ελβετίας, τα χρήματα της συζύγου που δεν ήξερε ότι είχε, στη φασολάδα όπως διαβάσαμε του Κορυδαλλού. Αυτή η μετάπτωση είναι η χειρότερη τιμωρία. Όπως και η φωτογραφία όπου επιμελώς το σακάκι κρύβει τις χειροπέδες. Ο κ. Παπαντωνίου μάλλον αισθάνεται ντροπή. Μακάρι αυτήν την ντροπή να την είχε νιώσει και ως στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όταν έκαναν την υποτίμηση της δραχμής με το ευρώ, μαγείρευαν την είσοδο στην ευρωζώνη, βόλευαν κόσμο στο δημόσιο, μοίραζαν συντάξεις σε όλους, διεκδικούσαν άχρηστες πανάκριβες ολυμπιάδες κ.ο.κ.
Το μόνο βέβαιο είναι πως στη φυλακή θα έχει αρκετό χρόνο να σκεφτεί. Όσο για την κοινωνία δεν είμαι σίγουρος ότι μας νοιάζει και τόσο. Όταν δεν έχεις να πληρώσεις τα στοιχειώδη, δε σου καίγεται καρφί για τον κάθε Παπαντωνίου. Οι φυλακίσεις και μάλιστα 15 χρόνια μετά τις επίμαχες περιόδους, δε φέρνουν ψήφους.