 |
| yvonnecyw0 / pixabay |
Τα κοινωνικά δίκτυα προσέφεραν αρκετά καλά, όπως πχ το να βρούμε παλιούς φίλους αλλά και πολλά άσχημα, όπως πχ το να εξαρτώμαστε από τη διαρκή καθημερινή επιβεβαίωση των τρίτων. Δε μας ικανοποιεί να είμαστε γονείς, αλλά να μας κάνουν like οι ξένοι για τις φωτογραφίες τους που κακώς διαμοιράζουμε.
Του Στρατή Μαζίδη
Κάπως έτσι, μέσω ενός τρίτου, έπεσε το μάτι μου στη φωτογραφία μιας φίλης του με την κόρη της σε κάποια σημαντική εκδήλωση. Η μικρή, απόφοιτη δημοτικού, πόζαρε με ένα εντυπωσιακό φόρεμα με βαθύ, ή όπως λένε αβυσσαλέο ντεκολτέ, μπόλικο μέικ απ και κραγιόν. Η μητέρα δίπλα να καμαρώνει περήφανη.
Για τι πράγμα όμως; Πού ένα 12χρονο παιδί βιάζεται να δείξει γυναίκα; Και καλά, η μικρή κολακεύεται. Η μητέρα όμως; Πως το ενθαρρύνει; Αν γίνεται αυτό σήμερα, τι θα ακολουθήσει σε λίγους μήνες ή τα επόμενα χρόνια;
Σε αυτές τις περιπτώσεις το ένα φέρνει το άλλο και συνήθως η κατάληξη κάποιες φορές είναι απρόοπτη.
Τα likes ήταν πολλά και οι επευφημίες το ίδιο. Αυτά όμως σε έναν κόσμο ηλεκτρονικό. Σε έναν κόσμο ψεύτικο. Ο αληθινός είναι άγριος και αυτά δεν τα συγχωρεί.