Όταν επικράτησε στις δημοτικές εκλογές στο Μαραθώνα ο Ηλίας Ψινάκης, ήταν ομολογουμένως ένα ενδιαφέρον πείραμα. Ο Δήμαρχος κατάγεται από σοβαρή οικογένεια, μπορεί να έχει το δικό του ιδιαίτερο στιλ αλλά προερχόταν από μια επιτυχημένη προσωπική σταδιοδρομία.
Του Στρατή Μαζίδη
Ποιος διαφώνησε για τα όσα είχε ζητήσει από το προσωπικό όταν συναλλάσεται με τους δημότες; Δηλαδή ευγένεια, εξυπηρετικότητα, καθαριότητα κτλ. Ωστόσο ο Ψινάκης θεώρησε πως το σταριλίκι του θα μπορούσε από μόνο του να ανεβάσει ένα κλικ το Μαραθώνα και να τον αναδείξει διεθνώς. Αυτά όμως δε γίνονται έτσι.
Στην πρώτη δοκιμασία τα έκανε θάλασσα. Κι εντάξει γλεντούσε στη Μύκονο, δεν μπορούσε να προγνωρίζει πότε θα καεί το σύμπαν. Μπορούσε όμως να αλλάξει ρούχα και να μη βγει όπως βγήκε στην τηλεόραση με λυμένες γραβάτες, τραβηγμένα πουκάμισα και...γυαλιά ηλίου μέσα στη νύχτα. Είχε την ευκαιρία τέσσερα χρόνια να κάνει τα εφέ του. Όχι την ώρα της καταστροφής. Επίσης αστοχία το να δηλώσει πως ευτυχώς (!) κάηκε το σπίτι του και αυτό να μην έχει πάθει σχεδόν τίποτε.
Δε χρειάζονται περιττά πράγματα. Είσαι Δήμαρχος; Βγες μπροστά σαν απλός άνθρωπος, πολέμησε στη μάχη κι ας μην τα καταφέρεις. Είσαι σταρ και βγαίνεις στην τηλεόραση λες και έχεις κατέβασει 1-2 μπουκάλια σε πάρτι; Άσε το καλύτερο.
Στο Μαραθώνα πάντως έστω και έτσι κατάφερε να "ενώσει" το Δημοτικό Συμβούλιο έστω κι εναντίον του καθώς ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι. Βέβαια την ώρα της κρίσης δεν πρέπει να βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Δεν ξέρω αν πρέπει να πέσει το κεφάλι του Ψινάκη ή όχι, όπως δεν ξέρω τι δουλειά έχει το Μάτι στο Δήμο Μαραθώνα, αλλά αναρωτιέμαι μήπως αυτή η σπουδή ενέχει και την ανησύχια άλλων κεφαλιών που πρέπει επίσης να πέσουν. Πχ είναι ευθύνη του Ψινάκη τα μη καθαρισμένα οικόπεδα ή άλλων; Οι δήμοι δεν είναι μόνο οι δήμαρχοι, έχουν οργανόγραμμα και διάρθρωση.