Η μέρα της επιστροφής των δυο αιχμαλώτων Ελλήνων στρατιωτικών, πρέπει να παραμείνει μέρα προσωπικής χαράς για όλους τους Έλληνες... Μέρα πραγματικής ευτυχίας για τις οικογένειές τους... Αλλά και μέρα πραγματικής πολιτικής περισυλλογής για την πολιτική ηγεσία... για το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του... αλλά και για οποιονδήποτε τρίτον ετοιμάζεται να μετατρέψει την πολιτική σε ανέκδοτο του Χότζα.
Κ. Κυριακόπουλος
Ο Ερντογάν στρατηγική διαχείριση άσκησε και κατά τη σύλληψη... και κατά τη διάρκεια της ομηρείας... αλλά και με την απόφαση της απελευθέρωσης των δυο αιχμαλώτων στρατιωτικών.
Για ποιόν λόγο ακριβώς θα πρέπει να δεχτεί ελληνικές ευχαριστίες;
Για ποιόν ακριβώς λόγο θα πρέπει να επιβραβευτεί επειδή έκανε το αυτονόητο πεντέμισι μήνες μετά;
Αλλά και για ποιό λόγο θα πρέπει οι ευχαριστίες να επεκταθούν και πάλι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ; Έχει κάποιος από τους πρόθυμους επικύψαντες την ενημέρωση ότι συμπεριελήφθη το αίτημα της απελευθέρωσης των δυο αιχμαλώτων στην τεσιγραφική ατζέντα του κ. Τραμπ;
Δυστυχώς για όλους τους πρόθυμους και βιαστικούς των ευχαριστιών, αν υπάρχει κάτι που συνέβαλε θετικά στην απελευθέρωση των δυο ομήρων, ήταν η πίεση της κοινωνίας έτσι ώστε να μην συμπεριληφθούν στην ανίερη συμψηφιστική ανταλλαγή με τους οκτώ Τούρκους πρόσφυγες.
Ας λείπουν λοιπόν οι ανοησίες... οι ευχαριστίες... οι μεγαλοστομίες και τα λοιπά σαλιαρίσματα, διότι η άλλη πλευρά, είναι οι τουρκικοί στρατηγικοί σχεδιασμοί που δεν πρέπει να περάσουν... Είναι οι κάθε λογής συμψηφιστικές υπαναχωρήσεις που δεν πρέπει να διασφαλιστούν τα πολυπόθητα άλλοθι που θα επιταχύνουν τους σχεδιασμούς Κοτζιά - Γαβρόγλου.
Θα το επαναλάβουμε λοιπόν σε όλους τους τόνους. Αν επιτρέψουμε αυτές οι στιγμές ανακούφισης και χαράς, να μετατρέψουν την πολιτική σε ανέκδοτο του Χότζα, τότε οι επόμενες μέρες εν όψει εξελίξεων θα είναι δραματικές.