Στη
Μνήμη των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς,
όλων των παιδιών, των γυναικών, των
ανδρών της Ανατολικής Αττικής
Γράφει
η Δήμητρα
Ν. Ρετσινά – Φωτεινίδου,
Φιλόλογος – Μ.Α. Πολιτικής Φιλοσοφίας
Α.Π.Θ.
Η
ανείπωτη Εθνική Τραγωδία εν καιρώ
ειρήνης με τους περισσότερους από 91
νεκρούς, τους δεκάδες τραυματίες, τα
χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια και τα
απέραντα στρέμματα καμμένου πευκοδάσους
και ελατοδάσους (των Γερανείων), που
συνιστούν μια τεράστια οικολογική
καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες,
δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.
Η
συγκυβέρνηση Σύριζα- Ανέλ έχασε το
«ηθικό πλεονέκτημα» για το οποίο αυτό
υπερηφανευόταν. Η ηγεσία απαιτεί
χαρακτήρα, συμπάθεια, κουράγιο. Με λίγα
λόγια απαιτεί ηθικές αξίες, ορθολογιστική
και ολιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων
και όχι επικοινωνιακά τρικ.
Πιστεύω
πως η κοινωνία μας χρειάζεται ένα Λαϊκό
Μανιφέστο.
Καταγράφω κάποιες βασικές κατευθυντήριες
αρχές και αξίες για όλους:
- Ευθύνη, πρωτίστως Ευθύνη, μια έννοια που ταιριάζει σε ώριμους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία το κοινωνικο- οικονομικό status του επαγγελματία για να κάνει σωστά τη δουλειά του.
- Κοινή Λογική που υπαγορεύει τόσο τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς όσο και την έγκαιρη κρατική επέμβαση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
- Προληπτικά μέτρα για κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής και Δικαιοσύνη όπου δει.
- Αίσθημα Κοινωνικής Συνοχής και όχι διχαστικές και ανούσιες πολιτικές.
- Προσωπική βούληση και πρωτοβουλία για δράσεις που ωφελούν τους συμπολίτες μας και το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
- Οικολογική Συνείδηση
- Συναισθηματική και Κοινωνική Νοημοσύνη
- Ο Ατομικισμός να μην πνίγει το Συλλογικό Συμφέρον αλλά τα οφέλη να βρίσκονται κάπου στη μέση.
- Σεβασμός στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά λόγω ισότητας. Όλοι οι άνθρωποι παίζουν τον ρόλο τους στη ζωή και ο κάθε ένας είναι το ίδιο σημαντικός με τον άλλον.
- Πλούτος είναι η ανθρώπινη ζωή και συνείδηση.
Προέχει
η διαχείριση της πραγματικής κρίσης,
για να σωθούν άνθρωποι και περιβάλλον,
και έπεται η επικοινωνιακή διαχείριση
της κρίσης. Προέχει η εκτέλεση του
καθήκοντος σε έντιμη βάση αφού αυτό που
ονομάζουμε διακυβέρνηση ή διοίκηση
είναι ουσιαστικά ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο
εμπιστοσύνης μεταξύ Λαού και Αιρετών
αντιπροσώπων.
Ύβρις,
Άτη, Νέμεσις, Τίσις… Θα κλείσω το παρόν
άρθρο με μια αναφορά σε αυτές τις έννοιες
που μας έρχονται από την ελληνική
αρχαιότητα και την «Πολιτεία» (375π.Χ.)
του Πλάτωνος. Ύβρις είναι η αλαζονεία
που προκαλεί την τύφλωση (άτη) του νου…
Ο
Σωκράτης τονίζει ότι οι σωστοί (επιεικείς)
πολιτικοί, σοφοί και δίκαιοι, δεν θέλουν
να ασχοληθούν με την πολιτική με σκοπό
να αποκομίσουν χρηματικό κέρδος ή κάποια
φήμη. «Ούτε χρημάτων ένεκα εθέλουσι
άρχειν οι αγαθοί ούτε φήμης»! Το αντίθετο
μάλιστα. Γιατί θεωρείται όνειδος για
άνθρωπο με αξιοπρέπεια να είναι φιλάργυρος
και ματαιόδοξος.
Ο
μόνος λόγος που ασχολούνται με την
πολιτική είναι για να απαλλαγούν από
τους άχρηστους και τους πονηρούς.
Διαφορετικά θα είναι καταδικασμένοι
να υφίστανται τη ζημία να άρχονται από
κατώτερους.
Τέλος,
θα ήθελα να ευχηθώ ταχεία ανάρρωση στους
εγκαυματίες της Αττικής που νοσηλεύονται
ακόμη.