Για τους ειδικούς και για όσους ενδιαφέρονται να διευρύνουν τους γεωπολιτικούς τους ορίζοντες.
Ἰωάννης Φριτζαλᾶς
Μετά από πολιορκία 3 ετών, 3 μηνών και 3 εβδομάδων, οι εναπομείναντες κάτοικοι των κωμοπόλεων Kafriya και Foua της Συρίας (οι οποίες βρίσκονται εντός του ανταρτοκρατούμενου θύλακα του Idlib), μετακινήθηκαν ασφαλώς σε ελεύθερες περιοχές της χώρας. Οι ήρωες κάτοικοι των δύο πόλεων, τα μαρτύρια των οποίων δεν αναδείχθηκαν από κανένα απολύτως δυτικό Μ.Μ.Ε, βίωσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα την οδύνη της τουρκικής βαρβαρότητας, όπως αυτή εκδηλώνεται από Τουρκμένους, Ουζμπέκους, Ουιγούρους και κάθε λογής απάνθρωπο κτήνος που έχει συσσωρεύσει η Τουρκία στη Β. Συρία για να επιτύχει την δημογραφική αλλοίωση της χώρας και την «ευόδωση» των νέο-οθωμανικών μεθοδεύσεων. (Πόσοι από αυτούς άρα γε είναι ήδη εγκατεστημένοι στην Ελλάδα;)
Γιατί θα πρέπει όμως να μάς απασχολεί αυτό το γεγονός;
Πέραν της σπουδαιότητάς της σε επίπεδο ανθρωπιστικό (σημειωτέον πως οι ρωσικές δυνάμεις απεδείχθησαν για ακόμα μία φορά πολύ ανώτερες των περιστάσεων), η εκκένωση των δύο πόλεων σηματοδοτεί τις επερχόμενες εξελίξεις στην πολύπαθη χώρα, οι οποίες ενδέχεται να οδηγήσουν σε μία κολοσσιαία σύγκρουση, την οποία προσωπικά αναμένω εδώ και πολύ καιρό. Αναφέρομαι, φυσικά, στην μητέρα των μαχών μεταξύ του Συριακού Στρατού (#SAA) και των διαφόρων τρομοκρατικών οργανώσεων, που δεν θα είναι άλλη από την μάχη για την απελευθέρωση του Idlib.
Μία τέτοια σύγκρουση, όμως, θα φέρει στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες της επίπλαστης και βραχύβιας ρωσοτουρκικής συμμαχίας. Όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο αναλυτής Kevork Almassian (SyrianaAnalysis) στο επισυναπτόμενο βίντεο, η έναρξη επιχειρήσεων για την απελευθέρωση του Idlib (την οποία αναμένει τον ερχόμενο Οκτώβριο) μπορεί να επιφέρει ρήξη στην τακτική συμμαχία μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν και να αναδιαμορφώσει τον χάρτη τόσο σε επίπεδο στρατηγικών αποφάσεων όσο και σε επίπεδο επιχειρησιακών τακτικών και διαχείρισης του θεάτρου πολέμου. Αν, παρόλα αυτά, η Ρωσία καταφέρει να δώσει παράταση ζωής σε αυτή την συμμαχία, επιτυγχάνοντας παράλληλα και την απελευθέρωση του θύλακα, τότε θα έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο σοφά στρατηγικά παίγνια του συριακού πολέμου και όχι μόνο. Θα το δούμε σύντομα στην πράξη.
Αυτό που αξίζει να επισημάνουμε είναι πως οι διορατικές διπλωματικές κινήσεις της Ρωσίας επέτυχαν την κάμψη των αντιδράσεων του Ισραήλ, με αποτέλεσμα ο Συριακός Στρατός να προελαύνει άνετα, απελευθερώνοντας Daraa και Quinetra, προσεγγίζοντας μετά από χρόνια τα υψίπεδα του Γκολάν. Το ίδιο αναμένεται να είναι το αποτέλεσμα και στην ζώνη αποκλιμάκωσης της Al Tanf, την κόκκινη γραμμή Ιορδανών και Αμερικανών. Η ρωσοσυριακή στρατηγική εκδιπλώνεται υποδειγματικά σε όλο της το μεγαλείο, την ίδια στιγμή που η δυτική στρατηγική αντίληψη, εγκλωβισμένη στην αλαζονική ευρωατλαντική νοοτροπία, δεν διαθέτει το βάθος για να προσαρμοστεί εγκαίρως στα δεδομένα.
Και σε αυτό το σημείο, ας διερωτηθούμε: Υπάρχει κάποια υπηρεσία του «ελληνικού» ΥΠ.ΕΞ. που να αναλύει τα δεδομένα που έρχονται από την Συρία; Ρητορική, φυσικά, η ερώτηση…