Από Καραμανλή-Μητσοτάκη-Σαμαρά-Παπανδρέου-Δαμανάκη-Παπαρήγα του 1992 και μετά, όλες οι κυβερνήσεις και «αρχηγοί κομμάτων» έκλειναν το ένα μάτι στους Σκοπιανούς, αφήνοντάς τους ανενόχλητους να λέγονται μεταξύ τους και να αποκαλούνται από όλους τους άλλους σύμφωνα με τη «συνταγματική» τους ονομασία «Μακεδόνες».
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Στο εσωτερικό της Ελλάδας πουλάγανε «ανέφικτη» δήθεν αδιαλλαξία ΜΟΝΟ για την ονομασία «χωρίς Μακεδονία και παράγωγα», έτσι ώστε να εκτονώσουν την οργή του «ετερόκλητου όχλου».
Έτσι ελπίζανε αυτοί, οι αυτόκλητοι «σώφρονες» και «υπεύθυνοι» φαυλοκράτες.
Μεταξύ τους όμως και στα «δείπνα» με ξένους κλείνανε το άλλο τους μάτι, πάντα με κάποιο σύνθετο «όνομα» μισοκρυμμένο στο μανίκι, και υποσχόμενοι στους Εντολοδότες τους: «λίγη υπομονή χρειάζεται, αφήστε μας μέχρι να τους πιάσουμε στον ύπνο».
Αλλά για αυτά που πραγματικά μετράνε — ταυτότητα, εθνικότητα, ιστορία και γλώσσα — προς τους τυχόν μορφωμένους ξένους με ιστορική «παιδεία» και μνήμη, τα μασάνε: «Ούτε αυτοί απόγονοι Μεγάλου Αλεξάνδρου, (εννοείται: ούτε εμείς απόγονοι των επιγόνων του)».
Την ίδια στιγμή, τα έχουν ήδη συμφωνήσει όλα με Νίμιτς και Σκοπιανούς.
«Μη βιάζεστε να γιορτάσετε προκαταβολικά τη νίκη του μακεδονισμού σας. Μόλις έρθει η ώρα του «γεωγραφικού» erga omnes, και πέσουν οι υπογραφές, ΤΟΤΕ θα βγάλετε όλο το πακέτο του «Μακεδονικού Έθνους» στη φόρα»!
ΕΤΣΙ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.
Αυτό ισχύει για ΟΛΟΥΣ, είτε πρόκειται για «μακεδονομάχους» υπουργούς και βουλευτές είτε για «εθνοκεντρικούς» (πλην ρεαλιστές) διεθνολόγους και μεγαλοδημοσιογράφους.
Κάποιοι από αυτούς, μπορεί να νόμιζαν ή να υποκρίνονται πως κέρδιζαν χρόνο, ώστε να τα έχουν καλά με όλους σε κάθε περίπτωση.
«Όπου νάναι το κρατίδιο θα διαλυθεί, γιατί να βιαζόμαστε, γιατί να το παίζουμε νονοί; Πρώην κλπ Μακεδονία δεν σημαίνει τίποτα, δεν χάλασε ο κόσμος!»
Δηλαδή και την πίτα της προσοδοφόρας εκκρεμότητας ολάκερη και το σκύλο των «μακεδονοφίλων» χορτάτο.
Άλλωστε, έχουν συνηθίσει να αδιαφορούν για de facto «γκρίζα» τετελεσμένα (όσο αυτά παραμένουν χωρίς τη ...βούλα του ΟΗΕ, της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ) πίσω από — δοκιμασμένες με την Τουρκία — ανούσιες αερολογίες:
«Οικοδόμηση εμπιστοσύνης», «μη-πόλεμος» και πάντως «δεν διεκδικούμε, δεν παραχωρούμε τίποτα».
Το έγκλημα της Μακεδονίας λοιπόν πάει πολύ μακρυά και βαθειά. Αλλά δεν πρόκειται γίνει ΠΟΤΕ δεκτό από τους Έλληνες, μέχρι να πάρουν τη χώρα τους πίσω.
Πολλοί κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν και κρατάνε πισινή, νομίζοντας πως έτσι θα μοιραστούν κάτι από τα ανταλλάγματα που παίρνει ο Τσίπρας.
ΓΕΛΑΣΤΗΚΑΝ!
Μέχρι τον Μάιο ή Οκτώβριο 2019, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν στον κόσμο και στην Ελλάδα.
Κι όποιος αντέξει...