Ω, της παραφροσύνης! Η κυβερνητική υποκρισία χθες στο Ζάππειο στην έσχατη έκφρασή της, δεν προκαλεί απλώς την αισθητική των πολιτών, αλλά και υποτιμά την νοημοσύνη τους, ακόμη και την ιστορική τους συνείδηση.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Το δε επικοινωνιακό τέχνασμα της πρωθυπουργικής γραβάτας καταδείχνει την εκτρωματική μορφή της "ιστορικότητας" του πολιτικού ήθους, επιχειρώντας να φθείρει και να διαφθείρει τις εσώτατες πληροφορίες της λαικής συνείδηση, εξαιτίας του έγχρονα φυσιούμενου πρωθυπουργικού Εγω και της επιπολαιότητας εναγκαλισμένης με αυθάδεια, με αποτέλεσμα να ενωτίζεται με την παραφροσύνη, η οποία αφαιρεί τα προσωπεία της πολιτικής αναισχυντίας και διαμορφώνει τη "θέληση" του εθνικά επικίνδυνου ατόμου!
Το "τέχνασμα" της γραβάτας και οι πανηγυρισμοί στο Ζάππειο για ανύπαρκτα κυβερνητικά επιτεύγματα, καταδείχνουν όχι απλώς την αρρωστημένη φαντασία των παρατρεχάμενων ανερμάτιστων συμβούλων του Μαξίμου, αλλά και ότι στα ερεβώδη βάθη του πρωθυπουργικού εγκεφάλου κάτι δεν πάει καλά...
Και δεν αναφέρομαι στη συνείδηση του πολιτικού ανδρός, του οποίου η ηθική υπόσταση έχει υποστεί ανεπανόρθωτη καθίζηση. Ούτε αναφέρομαι στην πρωθυπουργική ανικανότητα και την έλλειψη στοιχειώδους υποδομής για να δικαιούται να κατέχει τον πρωθυπουργικό θώκο, όπου ναι μεν βιώνει το "κάλλος" της εξουσίας, όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί την απόλυτη εγγύτητά της με την ευθύνη.
Αναφέρομαι στο "ζήτημα" της πρωθυπουργικής λογικής και των αντιδράσεων που απορρέουν απ' αυτή. Αντιδράσεων που βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Και το "ζήτημα" της πρωθυπουργικής λογικής και του εσμού των συμβούλων του, εκφεύγει των πολιτικών αναλύσεων και εμπίπτει στη δικαιοδοσία της ψυχοδιαγνωστικής και της ψυχοπαθολογίας.
Η όλη κατάσταση όπως διαμορφώνεται σε τούτο τον τόπο, με τα εθνικά μας θέματα να "κουρελιάζονται" και ο λαός να υποχρεώνεται σε αυστηρή λιτότητα για τα επόμενα 42 χρόνια με ό,τι άλλο μπορεί να προκύψει από την ανικανότητα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, κατασκευάζει τη διαλεκτική του κωμικού, του γελοίου και του τραγικού.
Και η μορφή της εμφάνισης του πρωθυπουργού και οι λεκτικές κορώνες κυβερνητικών στελεχών, δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν. Οπισθεν των κυβερνητικών δηλώσεων και πανηγυρισμών της άρνησης της πραγματικότητας κρύβεται μια κραταιά κατάφαση εξυπηρέτησης κομματικών συμφερόντων.
Ξεμυαλίστρα η ηδονή της εξουσίας μεταμορφώνει συχνά τους πολιτικούς σε δραματικά δίμορφα πρόσωπα με εκτρωματικά χαρακτηριστικά και έπαρση ισόθεη, που μπορούν να καταντήσουν μια χώρα με μεγάλο παρελθόν να είναι δίχως μέλλον!
Και στην πολιτική διπροσωπία, η γνωστική και πάσχουσα συνείδηση αφανίζεται διαπορούσα. Κι έτσι η πολιτική υποκρισία γίνεται πραγματικότερη από πραγματική.
Και στη συγκεκριμένη πολιτική διπροσωπία του Αλέξη Τσίπρα, δεν χρειάζεται να είναι κανείς φυσιογνωμιστής, για να "διαβάσει" τα κύρια γνωρίσματά της: Την απωθητική λαγνεία της εξουσίας, το απύθμενο θράσος, την πονηρία που εκτρέφει την πρόθεση για ασέλγεια στο ήδη "κακοποιημένο" σώμα της κοινωνίας, την αλαζονεία που αγνοεί όμως την απληστία της συντριβής, τη συμφιλίωση με την ενοχή.
Κι αν κάποιος "προσέξει" την απόσταση ανάμεσα των ματιών της πολιτικής διπροσωπίας και της καρδιάς της, θα διαπιστώσει ότι η απόσταση είναι πλέον των είκοσι αιώνων φωτός!