 |
| Etereuti - pixabay |
Η γενοκτονία του Ελληνισμού από το 1914 ως το 1923 ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο εξολόθρευσης του Ελληνισμού για να αρπαχθούν οι περιουσίες του, να λέιψουν από τη μέση οι οικονομικοί ανανταγωνιστές των Γερμανών και να δημιουργηθεί ένα τεχνητό ισλαμικό κράτος με μόνο κοινό δεσμό τη θρησκεία.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Δεν ήταν ένα τοπικό φαινομένο. Δε σχεδίασαν οι Τούρκοι να αφανίσουν τον ελληνισμό μόνο μιας περιοχή και λυπήθηκαν τις άλλες. Δεν είχαν ως στόχο την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Αποσκοπούσαν τη γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης και της ΜικραΑσίας.
Ο τοπικισμός στον αγώνα για την αναγνώριση της ελληνικής γενοκτονίας οδηγεί στην περιθωριοποίηση της και ισχύει μόνο στη δική μας περίπτωση. Αρμένιοι και Ασσύριοι τιμούν και αγωνίζονται για την αναγνώριση της Αρμενικής και Ασσυριακής γενοκτονίας.
Ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας είναι χρέος απέναντι σε αυτούς που χάθηκαν, απέναντι σε αυτούς που δεν γνώρισαν ποτέ τη γη των πατέρων τους, απέναντι στα θύματα της παρούσας τουρκικής εθνοκάθαρσης στην Αφρίν, είναι χρέος απέναντι στις μελλοντικές γενιές.
Μόνο η αναγνώριση της γενοκτόνιας και η επιβολή της δικαιοσύνης θα αποτρέψει θύματα μελλοντικών γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων.