Οι μεγάλες πολιτικές πράξεις προβάλλουν ως τρανές μαρτυρίες καταξίωσης των πολιτών. Είναι φανερό πως ότι συμβαίνει στην Ελλάδα και στο πολιτικό προσκήνιο ακυρώνει κάνε έννοια πολιτικής λογικής. Και πολύ περισσότερο αποτελεί πολιτική πράξη μικρόψυχων και ανερμάτιστων πολιτικών, που συνιστά τη τραγικότητα της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας.
Ο,τι συμβαίνει σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο υπερφαλαγγίζει την αλήθεια, κατακερματίζει τους στείρους πατριωτισμούς και παραλύει τις λογικές δυνάμεις της έγχρονης συνείδησης. Η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, οι Ελληνες παγιδεύτηκαν και παγιδεύονται από τους πολιτικούς "πειρασμούς" και οι πολίτες εμφανίζονται "ελεύθεροι πολιορκημένοι" από τα πολιτικά διλήμματα και το φόβο που διασπείρουν τα κομματικά χαλκεία της αποπληροφόρησης.
Η οδυνηρή πείρα πολλών χρόνων δεν αφυπνίζει, δυστυχώς, την ελληνική κοινωνία. Γιατί αν είχε αφυπνιστεί, τούτες τις ασυνείδητες δυνάμεις του πολιτικού κακού, που δεν τις αναγνωρίζουμε ή τις εκλαμβάνουμε ως δυνάμεις "σωτηρίας" μας, θα τις καταστούσε δυνάμεις του συνειδητού.
Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή της Αγαύης, από τις Βάκχες του Ευριπίδη, που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιός της. Ετσι κάποτε και η ελληνική κοινωνία θα ξυπνήσει από τον παραληρητικό της λήθαργο και θα δει για πρώτη φορά τα "εγκλήματα" που με την απάθεια διαπράττει και τις "προδοσίες", ακόμη και σε εθνικά θέματα, που ανέχεται!..
Είναι "ελεύθεροι πολιορκημένοι" οι Ελληνες. Εγκλωβισμένοι στα μύρια όσα προβλήματα της καθημερινότητας, στην πολιτική βλακεία και στην "ανύποπτη" πολιτική απάτη, με τις συνειδήσεις να υποτάσσονται και να διαφθείρονται, χωρίς να έχουν αντίληψη της διαφθοράς τους. και νομίζουν ότι είναι ελεύθερες, ενώ τις έχουν καταδέσει οι ύπουλες προπαγανδιστικές επιδρομές των ανευλαβών συνειδήσεων.
Αυτές τις μέρες η ελληνική κοινωνία βιώνει τον απεχθή γύψο των ολιγοφρενών της πολιτικής. Από τα όσα διαδραματίζονται σε εθνικό επίπεδο και θα αποδειχθούν στο διάβα του χρόνου ολέθρια για τούτη τη χώρα, σε επίπεδο μάλιστα εθνικής προδοσίας, μέχρι το "σοκαριστικό" νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς, χωρίς να αναφερθώ στην πληθώρα των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου κατά καιρούς και σε αποφάσεις πολιτικές.
Αφήνεται έτσι ο Ελληνας να διαβουκολείται από ανελεύθερες συνειδήσεις και να καταδένεται από τα μηχανεύματα τους μέσα σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Πολιτικοί και στρατευμένοι της παραπληροφόρησης δημοσιογραφίσκοι, άλλοτε ως ορατοί κι άλλοτε ως αόρατοι κατάδεσμοι αυτών που δεν διαθέτουν το ήθος της ελευθερίας, περιελίσσονται γύρω από το φρόνημα και την ψυχή των ανύποπτων πολιτών.
Και ο αφοπλισμός της σκέψης των πολιτών αποβλέπει στον πανικό της κοινής γνώμης για τα όποια ενδεχόμενα. Η δημοκρατία που τόσο αφείδωλα επικαλούνται οι πολιτικοί κάθε κομματικής απόχρωσης, ιδιαίτερα οι όψιμοι αριστεροί επιβήτορες της εξουσίας που της φέρονται βάναυσα, έχει ήθος και μετριοπάθεια.
Οι πολιτικές "σταυροφορίες" εναντίον στόχων μη επαρκώς προσδιορισμένων, ο πολιτικός θυμισμός, η απόκρυψη πτυχών ή και όλης της πραγματικότητας, είναι όχι έξω από το ήθος, αλλά και από το είδος της δημοκρατίας. Είναι ήθος και είδος πολιτικής ολιγαρχίας. Κι αυτό βιώνουμε ως κοινωνία, κι ας θεωρούμε ότι είμαστε "ελεύθεροι" μετά δύο σχεδόν αιώνες από την Επανάσταση του 1821.