 |
| stevenmeans67 / pixabay |
Η Ράνια Αντωνοπούλου εκπαραθυρώθηκε πολιτικά διότι εισέπραξε την επιδότηση ενοικίου ενώ κολυμπάει στα χρήματα. Δηλαδή για κάτι που είναι νόμιμο αλλά δε φαντάζει ηθικό.
Η κ. Αντωνοπούλου όμως έπραξε το απολύτως φυσιολογικό. Τα χρήματα και οι περιουσίες δε δημιουργούνται μη διεκδικώντας όλα όσα δικαιούσαι αλλά κυνηγώντας και το τελευταίο ευρώ. Το ζεύγος Παπαδημητρίου είναι πλούσιο και ως πλούσιο συμπεριφέρθηκε. Κι έπειτα η κυβέρνηση που υπηρέτησε, ψήφισε τη ρύθμιση.
Θυμάμαι δύο περιστατικά από μια ναυτιλιακή εταιρεία στην οποία εργάστηκα παραπάνω από δέκα χρόνια.
Το πρώτο ήταν στις αρχές του 2000 όταν άρχισε ξαφνικά ο κόσμος να κυκλοφορεί με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι. Μπαίνει στο γραφείο ο ένας εκ των πλοιοκτητών και λέει απευθυνόμενος στο συνεταίρο του: "δεν καταλαβαίνω τι τους έχει πιάσει όλους και όλο αγοράζουν νερό από τα περίπτερα και κυκλοφορούν με ένα μπουκάλι στο χέρι. Γιατί δεν πίνουν από το σπίτι τους;".
Μου έμεινε αυτή η φράση. Ο άνθρωπος αυτός υπολόγιζε όχι το ευρώ αλλά και το σεντ.
Το δεύτερο ήταν στα τέλη του 2009 όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μοίρασε επίδομα αλληλεγγύης σε...φτωχούς. Ένας από εκείνους τους φτωχούς ήταν και ο γιος του άλλου συνεταίρου που διέμενε σε μεζονέτα κι απολάμβανε μια άνετη ζωή αλλά επισήμως ελάμβανε μια περιορισμένη ετήσια αμοιβή. Ήμασταν στο αυτοκίνητο επιστρέφοντας από κάποια δουλειά τότε και το έφερε η κουβέντα. Όσοι μάλιστα παρακολουθούν την στήλη μας εδώ θα θυμούνται ότι το καλοκαίρι του 2013 το είχα κάνει άρθρο. Του λέω λοιπόν: "καλά, καταδέχεσαι να πας να πάρεις το 200αρι; Το έχεις ανάγκη;". Η απάντηση; "Μα αφού το δικαιούμαι!". Το δικαιούτο! Πώς όμως; Με αυτά που παρουσίαζε.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν αγόραζαν ούτε ντεπόν αν μπορούσαν να το γράψουν σε βιβλιάριο περιμένοντας πρόθυμα στις ουρές του Οίκου του Ναύτου στον Πειραιά.
Κι όλα αυτά ενώ επιχειρούσαν σε ένα φιλικότατο φορολογικά περιβάλλον, δεν πλήρωναν φόρους, τους επέστρεφαν το ΦΠΑ κ.ο.κ.
Έτσι βγαίνουν τα εκατομμύρια, παίρνοντας και το 1000ρικο, ώστε να κάνεις τα 3.000.000, 3.001.000.