του Μιχάλη Χαιρετάκη
Δεν μου αρέσουν οι επικήδειοι και οι νεκρολογίες. Δε θα έγραφα ουτε μια γραμμή απο αυτό το άρθρο αν δεν εβλεπα να γίνεται viral σε 1 μόνο ημέρα , το απόσπασμα απο μια προφητική συνέντευξη του Τζίμη Πανούση, που είχε δώσει πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία. Και αν τώρα το κάνω είναι περισσότερο, για να τονίσω κάποιες φράσεις που είχε πει σε αυτή τη συνέντευξη.
Δε θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει με όλη τη σάτιρα του Τζίμη Πανούση. Κάποιες φορές έφτανε στα άκρα υπερασπιζόμενος το δικαίωμά του να λέει οτι πιστεύει δημόσια ακόμα και αν αυτό του στοίχιζε φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με το δικαστήριο.
http://www.tzimakospanousis.gr/mt/dikes.php
Ομως αυτό που θα πρέπει να παραδεχτεί κανείς είναι οτι υπηρέτησε τις ιδέες και την αλήθειά του, χωρίς να κάνει εκπτώσεις. Εχοντας κάτι απο τον κυνισμό του Διογένη και τη σάτιρα του Αριστοφάνη, γέμιζε κάθε βράδυ τις αίθουσες οπου εμφανιζόταν.
Ομως δεν κορόιδευε τον κόσμο, δεν υπηρετούσε κρυφούς σκοπούς όπως άλλοι "καλλιτέχνες". Οπως είχε πει στη συνέντευξή του "Προσπαθώ να διασκεδάσω τον κόσμο και να πώ αυτά που πιστεύω. Ο κόσμος καταλαβαίνει αν είσαι απατεώνας και λές ψέματα, αν λές άλλα και κάνεις άλλα" και λίγο παρακάτω θα πει ¨"Ο κόσμος υποφέρει,βγαίνω έξω και στα σκουπίδια είναι ενας γέρος που έπεσε απ το κρύο, δεν μπορώ να το περάσω εγώ αντε να δώσω 50 ευρώ και έλυσα το θεμα. Δε λύνεται το θέμα. Το θέμα θέλει αίμα. Πρέπει να χυθεί αίμα δε γίνεται άλλο". Λόγια που κάποιος άλλος απο τους υπόλοιπους διανοούμενους δε θα τολμούσε να ξεστομίσει.
Γιατί ο Τζίμης Πανούσης πάνω απο τραγουδοποιός και διασκεδαστής ήταν διανοούμενος. Ξεχωριστός διανοούμενος. Είδος υπο εξαφάνιση στην εξαθλιωμένη και ταπεινωμένη σημερινή μνημονιακή Ελλάδα.