Οι Κούρδοι μπορεί να έχουν γεννηθεί πολεμιστές αλλά ταυτόχρονα είναι εξ ορισμού αιθεροβάμωνες. Θυμάμαι πολύ καλά το ντοκιμαντέρ του Βαξεβάνη στις αρχές του 2000 για τον Οτσαλάν. Ο Απο στη Συρία ζούσε σε ένα γυάλινο κόσμο όπου ακόμη και στο βόλεϊ τον άφηναν να παίζει με δικούς του κανόνες για να κερδίζει. Όταν χρειάστηκε να αφήσει τη Συρία, τότε διαπίστωσε πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό γράφουμε ότι η διολίσθηση των Κούρδων στις αγκαλιές των ΗΠΑ θα τους στοιχίσει ακριβά.
Οι Κούρδοι ξέχασαν ότι ο Απο παραδόθηκε στην Τουρκία μέσω ενός αόρατου χεριού που κατηύθυνε τα πάντα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Όπως επίσης ξέχασαν ότι ο Ασαντ ήταν εκείνος που τους έδωσε όπλα να αμυνθούν κατά των τρομοκρατών. Για αυτό ακριβώς θυμόμαστε όλοι ότι στο έπος του Κομπάνε, με τα συριακά λιανοντούφεκα του 1970, οι ΗΠΑ τους είχαν ξεγραμμένους. 1-2 εβδομάδες τους έδιναν μέχρι να πάρει την πόλη η ISIS.
Επειδή όμως αγωνίστηκαν μικροί, μεγάλοι, τραυματίες κ.ο.κ., η διεθνής κοινή γνώμη πίεσε τις ΗΠΑ και αυτές εδέησαν να βομβαρδίσουν το ISIS στην περιοχή. Δεν τους ήταν εύκολο αφού επρόκειτο για μαριονέτα τους ενώ οι Κούρδοι πολεμούσαν με όπλα του Ασαντ. Είδαν όμως την ευκαιρία να αποκτήσουν ένα σύμμαχο με έξωθεν καλή μαρτυρία και το έπραξαν λίγο αργότερα όταν διαπίστωσαν ότι ο FSA πέθανε κι έτσι έφτιαξαν σε ένα βράδυ τις SDF (Syrian Democratic Forces) των οποίων βασική συνιστώσα είναι η YPG.
Οι Κούρδοι ταυτίστηκαν με τις ΗΠΑ. Πιθανότατα οι υποσχέσεις ήταν αρκετές. Το πρώτο προειδοποιητικό χαστούκι ήταν όταν ο τ. αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάιντεν επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη και μετά έλαβαν εντολή να σταματήσουν στην Ιεράπολη και να μην ενώσουν τα καντόνια τους.
Επίσης η αποτυχία των SDF να μπουν πρώτες στη μεθοριακή Αλ Μπουκαμάλ στη νοτιο-ανατολική Συρία έπαιξε το ρόλο της.
Βασικά οι SDF έκαναν ό,τι ήταν να κάνουν για τις ΗΠΑ αλλά αυτό δεν το κατάλαβαν. Ούτε συνεκτίμησαν:
Πρώτον ότι είναι περικυκλωμένοι από εχθρούς που δε θέλουν να δουν ένα αμερικανικό προτεκτοράτο στην περιοχή
Δεύτερον πως οι ΗΠΑ στη Συρία πολεμούν με πλάγιο και ύπουλο τρόπο.
Ακόμη και οι πετρελαιοπηγές που κατέβαλαν στο ανατολικό Ντέιρ Εζόρ τους είναι άχρηστες αφού δεν έχουν τρόπο να βγάλουν το πετρέλαιο.
Και τώρα;
Ο Ερντογάν τους επιτίθεται. Πήρε το πράσινο φως από τη Μόσχα; Τη Δαμασκό; Ποιος ξέρει. Οι Κούρδοι όμως ρίχνουν το ανάθεμα στη Μόσχα και όχι στις ΗΠΑ που είναι συμμαχοί τους.
Ούτε η Συρία ούτε η Ρωσία επιθυμούν κουρδικό κράτος. Δεν επιθυμούν επίσης απευθείας αντιπαράθεση με τους Κούρδους. Η Τουρκία όμως την επιθυμεί, άρα γιατί να μην κάνει τη βρώμικη δουλειά; Στο τέλος της ημέρας χαμένοι θα είναι και οι δύο.
Η ευκαιρία δόθηκε στο παρά πέντε με την πρόταση να μπει ο συριακός στρατός στο καντόνι υψώνοντας παράλληλα και τη σημαία της Συρίας. Οι Κούρδοι αρνήθηκαν.
Συρία και Ρωσία βλέπουν τους εχθρούς τους στη σύρραξη να πολεμούν μεταξύ τους. Υπάρχει κάτι καλύτερο που θα μπορούσαν να ελπίζουν; Ο Ασαντ μέχρι και το δρόμο άνοιξε στους Κούρδους να στείλουν ενισχύσεις!