 |
| geralt - pixabay |
Η θυσία είναι μία λέξη προσωπική, ιερή και ανιδιοτελής. Είναι μία απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος στην προσπάθειά του να προστατεύσει κάποιον που αγαπάει ή μία σημαντική για εκείνον έννοια, ώστε να μην πάθουν κακό.
Για παράδειγμα, ο μαθητής θυσιάζει για λίγο καιρό τις βόλτες και τη διασκέδαση επειδή θέλει να αφοσιωθεί στο διάβασμά του και να καταφέρει να περάσει στο Πανεπιστήμιο, ο στρατιώτης ορμάει στη μάχη και δεν τον ενδιαφέρει να χάσει τη ζωή του, επειδή η αγάπη του για την πατρίδα ξεπερνάει το προσωπικό συμφέρον.
Η θυσία, λοιπόν, είναι μία επιλογή και μία απόφαση εκείνου που επιλέγει να θυσιαστεί. Και θυσιάζεται για κάτι που αγαπάει και επιθυμεί να προστατεύσει με το να στερηθεί ο ίδιος κάτι εξίσου σημαντικό για εκείνον.
Στις ημέρες μας, ακούμε συνέχεια την εξοργιστική παράχρηση της λέξης αυτής που από προσωπική επιλογή κατέληξε να θεωρείται επιβολή και μέτρο λιτότητας σε τηλεοράσεις και πάνελ εκπομπών.
Διότι δε "θυσιάζεται" ο συνταξιούχος που βλέπει τη σύνταξή του να μειώνεται διαρκώς, αλλά επιβάλλεται να υποστεί αυτό το μέτρο από ανώτερες δυνάμεις και πολιτικές ηγεσίες.
Όπως και δε θυσιάστηκε κανείς για την αύξηση των τροφίμων, των φαρμάκων, την παραπαιδεία που ανθίζει στις ημέρες μας, για τους λογαριασμούς που αυξάνονται συνεχώς. Δε θυσιάζεται διότι για όλα αυτά δεν έχει ερωτηθεί ποτέ κανείς αν τα επιθυμεί. Δεν είναι θυσία λοιπόν αυτό, αλλά επιβολή. Είναι εξοργιστικό να ακούς συνέχεια για "τις θυσίες" τη στιγμή που εσύ ο ίδιος δεν έχεις δώσει ποτέ τη συγκατάθεσή σου.
Πότε θα σταματήσει, άραγε, αυτή η παράχρηση εννοιών και λέξεων;