Του Στρατή Μαζίδη
Ο Τσιάρτας δήλωσε ότι ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα και πως αυτό είναι το φυσιολογικό. Ο Τσιάρτας επανήλθε δηλώνοντας πως την ελληνική σημαία πρέπει να κρατούν μόνο Ελληνες και ότι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.
Φιρί φιρί το πάει με αυτά τα ξερά σουτ που τραβάει.
Στο τέλος θα μας πει ότι το Αιγαίο είναι Ελληνικό ή την "εξτρεμιστική" φράση του Ανδρέα Παπανδρέου πως η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες.
Να δείτε που θα μας πει πως είναι Ναουσαίος, η Νάουσα ανήκει στη Μακεδονία και ότι τα Σκόπια δεν μπορούν να έχουν όνομα που να περιέχει τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του.
Ό,τι λέει ο παλαίμαχος άσος της Νάουσας, της ΑΕΚ και της Σεβίλλης καταγράφεται. Κι αναρωτιέμαι, είναι γελοίο ή τρομακτικό να ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται για να παρακολουθούν τι γράφει ή δε γράφει ο Τσιάρτας και ο κάθε Τσιάρτας.
Θα έλεγα πως είναι μάλλον τρομακτικό οι απόψεις να αποτελούν αντικείμενο παρακολούθησης και επικόλλησης χαρακτηρισμών. Τρομάζει η ποινικοποίηση του δημοσίου διάλογου ή του τολμήματος να πει κάποιος τη γνώμη του δημόσια. Σε μια δημοκρατία, θεωρητικά, ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζει τις απόψεις του με κόσμιο τρόπο και οι διαφωνίες να λύνονται με την πένα. Με επιχειρήματα. Αλλά κι αν δε λύνονται να μένουν εκεί.
Ο Ρήγας Φερραίος έλεγε πως «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» φτάνοντας μέχρι το θάνατο για αυτό. Ο Τζορτζ Οργουελ είχε υποστηρίξει ότι «ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν ν’ ακούσουν» προλέγοντάς μας πολλά από όσα σήμερα αχνά αρχίζουμε να βλέπουμε.
Αν δεν υπάρχουν ειδήσεις, δε χρειάζεται να δημιουργούνται από το μηδέν. «Ελευθερία είναι το δικαίωμα του άλλου να διαφωνεί μαζί σου» κι αυτό δεν το είπε ούτε ο Ρήγας, ούτε ο Οργουελ, αλλά η Ρόζα Λούξεμπουργκ.