Αισιοδοξία είναι η έμφυτη ικανότητα που έχουν οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι όλα τα αναμενόμενα γεγονότα θα έχουν μία καλύτερη έκβαση για τη ζωή τους . Όμως, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο αισιόδοξοι.
Αιμίλιος Κομίνης
Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός
Αν επινοήσουμε μια κλίμακα αισιοδοξίας και τους εντάξουμε σ’ αυτήν, βαθμολογώντας τους πλέον απαισιόδοξους με τον βαθμό μηδέν και τους πλέον αισιόδοξους με το δέκα, θα διαπιστώσουμε ότι, δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αισιοδοξία τους με ένα σταθερό βαθμό, γιατί η αισιοδοξία του καθενός ανθρώπου έχει και μια μικρή διακύμανση, που εξαρτάται κυρίως από την διαφορετικότητα των αναμενομένων γεγονότων, αλλά και από τον χρόνο αναμονής.
Αν για παράδειγμα, βαθμολογήσουμε έναν άνθρωπο μέσης αισιοδοξίας με τον βαθμό πέντε, αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως η αισιοδοξία του μπορεί να φθάσει έως το έξι, αλλά η διακύμανσή της δεν είναι δυνατόν να υπερβεί ένα μικρό ποσοστό της κλίμακας και αυτό συμβαίνει σ’ όλους σχεδόν τους ανθρώπους .
Υπάρχει όμως και μία μικρή εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα, που αφορά τους πολιτικούς μας και κυρίως εκείνους που ανήκουν στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, που εναλλάσσονται συνήθως στην εξουσία . Σε αυτούς τους ανθρώπους, η διακύμανση της αισιοδοξίας τους είναι τόσο μεγάλη, που καλύπτει ολόκληρη αυτή την κλίμακα των δέκα βαθμών και το παράδοξο είναι, ότι εξαρτάται από τον χώρο στον οποίο ευρίσκονται .
Όσο διάστημα κατέχουν τον χώρο της αντιπολίτευσης, είναι άκρως απαισιόδοξοι, για τα αναμενόμενα να συμβούν στη χώρα μας, λόγω της εφαρμοζόμενης από την κυβέρνηση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής . Τόσο ώστε, να την κατηγορούν ακόμη ότι, με την πολιτική της αυτή, θα οδηγήσει τη χώρα σε μία ανεπανόρθωτη καταστροφή . Μόλις όμως, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, αναλάβουν λίγο αργότερα την εξουσία, ως συνήθως συμβαίνει, γίνονται πάραυτα άκρως αισιόδοξοι και η μεταστροφή τους αυτή είναι βέβαια αξιοπερίεργη, αφού εξακολουθούν και αυτοί να εφαρμόζουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική της απελθούσας κυβέρνησης .
Και τίθεται τώρα το ερώτημα : Εμείς οι άλλοι πολίτες και κατ’ ανάγκη ψηφοφόροι τους, που είμαστε και οι θεατές σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου, τι πρέπει να κάνουμε ; Πώς πρέπει να αντιδράσουμε ; Αν ήμασταν ψυχολόγοι, θα μπορούσαμε ίσως να τους κρίνουμε και να τους χαρακτηρίσουμε, αλλά ως απλοί πολίτες είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε αυτή την κατάσταση και να επιλέξουμε τον δικό μας βαθμό της αισιοδοξίας . Πρέπει να είμαστε τόσο πολύ απαισιόδοξοι, όπως εκείνοι της αντιπολίτευσης, ή τόσο πολύ αισιόδοξοι, όπως οι άλλοι της κυβέρνησης , ή πρέπει να επιλέξουμε τον βαθμό της αισιοδοξίας, που προκύπτει από τον αριθμητικό μέσον όρο των δύο αυτών ακραίων βαθμών της; Σ’ αυτό όμως το ερώτημα, για να μπορέσει κανείς να δώσει μια ορθή απάντηση, υπεισέρχεται και ένας άλλος παράγων που λέγεται «δυσπιστία» και πρέπει να τον λάβει σοβαρά υπόψη .
Όσοι από εμάς είναι ευκολόπιστοι και πρόσκεινται πολιτικώς σε ένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι λογικό να συμμερίζονται τις εκτιμήσεις του αρχηγού αυτού του κόμματος και να επιλέξουν την απαισιοδοξία του . Όσοι άλλοι, εξίσου ευκολόπιστοι, πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα, φαίνεται επίσης λογικό να έχουν υποστεί μία μετάγγιση, μερική ή ολική, της αισιοδοξίας του. Συνεπώς, και οι δύο αυτές μερίδες του εκλογικού σώματος έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα και επαναπαύονται .
Υπάρχει όμως και μια τρίτη πολυπληθής μερίδα των ψηφοφόρων, η οποία διακατέχεται από μία δυσπιστία έναντι των πολιτικών και εξακολουθεί να προβληματίζεται σοβαρά, για το μέλλον της χώρας και του ελληνικού λαού, γιατί δεν στηρίζεται ούτε στην απαισιοδοξία της αντιπολίτευσης ούτε στην άκρατη αισιοδοξία της κυβέρνησης . Δεν είναι γνωστό το σημερινό πλήθος των ψηφοφόρων αυτών, αλλά το παρήγορο είναι ότι, με την πάροδο του χρόνου, συνεχώς αυξάνεται .
Άραγε, οι πολιτικοί μας ηγέτες θα αντιληφθούν κάποτε ότι, η αυξητική αυτή τάση των δύσπιστων πολιτών, είναι απόρροια αυτής της αμετροεπούς συμπεριφοράς τους;
* φωτο από: clickatlife.gr/your-life/story/8501/oi-8-tropoi-gia-na-apoktisete-aisiodoksia-sti-zoi-sas