Ο πόλεμος της Συρίας βαίνει προς το τέλος του με τη νομιμότητα και το δίκαιο να βρίσκονται ένα βήμα πριν την τελική νίκη. Η Συρία κόντρα σε θεούς και δαίμονες καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της.
Ήδη τους τελευταίους μήνες υπογράφεται το ένα συμβόλαιο μετά το άλλο για θέματα υποδομών και ανοικοδόμησης, ιδίως με εταιρείες από την Κίνα και τη Ρωσία. Μεγάλα συμβόλαια που πιθανώς αποτελούν την εγγύηση πως κάθε κομμάτι γης που απελευθερώνεται, θα παραμείνει ως έχει.
Ωστόσο ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ ξεκαθάρισε ότι όποιος στηρίζει τρομοκράτες στη Συρία, δε θα έχει καμία σχέση με τη χώρα και πως οι πραγματικοί φίλοι προηγούνται. Ανάμεσα σε αυτούς τους φίλους της Συρίας, η Ελλάδα δε συγκαταλέγεται, είτε του Σαμαρά είτε του Τσίπρα.
Ήταν η Ελλάδα του Σαμαρά που με ΥΠΕΞ το Δημήτρη Αβραμόπουλο προχωρούσε στην απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας στα τέλη του 2012 στηρίζοντας έτσι τους τρομοκράτες - αποκεφαλιστές του FSΑ.
Ήταν η Ελλάδα του Σαμαρά που με ΥΠΕΞ τον Ευάγγελο Βενιζέλο ήταν η μόνη χώρα μαζί με την Αλβανία, που έλεγε ΝΑΙ σε στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 2013 με την προβοκάτσια της χημικής επίθεσης στην ανατολική Γκούτα του Δαμασκού που όπως απεδείχθη έγινε από τρομοκράτες με υλικά εκ Τουρκίας.
Ήταν η Ελλάδα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα που έδινε το "παρών" σε συγκεντρώσεις υποστηρικτών τρομοκρατών στην Αθήνα.
Ήταν η Ελλάδα του Τσίπρα που άνοιγε τα σύνορα για να έρθουν εδώ ανάμεσα σε πρόσφυγες και αποκεφαλιστές με προσφυγικό μανδύα.
Ήταν η Ελλάδα του Τσίπρα που με ΥΠΕΞ τον Κοτζιά τραγουδούσε κρατώντας σφιχτά το χέρι του Τσαβούσογλου το "we are the world" στην Αττάλεια.
Η Ελλάδα έπρεπε, όφειλε και μπορούσε να φανεί εξαρχής η προστάτιδα της Χριστιανοσύνης στη Μέση Ανατολή. Δεν το έκανε ούτε σε πολιτικό αλλά ούτε και σε ιεραρχικό επίπεδο την ώρα που σουνίτες στρατιώτες μάχονταν να σωθεί η Μααλούλα όπου ακόμη ομιλούνται τα αραμαϊκά. Ποιος αρχιεπίσκοπος Αθηνών ή Οικουμενικός Πατριάρχης μετέβη στη Συρία; Κανείς. Ποιες διεθνείς πρωτοβουλίες ανέλαβε η Ελλάδα των yes sir;
Η Ελλάδα πρεπε, όφειλε και μπορούσε να φέρει για προσωρινή φιλοξενία Σύριους χριστιανούς αντί να ανοίγει τα σύνορα στον κάθε ένα ώστε να τους σώσει από την σπάθα του εξτρεμισμού.
Η Ελλάδα όμως προτίμησε να μην κάνει τίποτε αλλά να δείχνει εξαρχής θετική σε κάθε τι που είχε αμερικανική προέλευση, όπως ακόμη και αυτή η υδρόλυση των χημικών όπλων της Συρίας στα ανοικτά της Κρήτης. Και όλα αυτά για ποιο σκοπό; Για ποιο όφελος;
Όπως καταλαβαίνετε η χώρα μας είχε ραντεβού με την ιστορία. Δυστυχώς όμως έτυχε να οδηγούν το όχημα λάθος οδηγοί κατευθύνοντάς το προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που έπρεπε.
Για αυτό, δίκαια, η χώρα μας θα μείνει απέξω από το αύριο της ανοικοδόμησης της Συρίας που όμως ήδη ξεκίνησε χθες.