Ο καθαρισμός των δενδρόφυτων περιοχών από πευκοβελόνες και των πεύκων από τα παλαιά κουκουνάρια είναι προϋπόθεση για τον έλεγχο τυχόν μελλοντικών πυρκαγιών.
Αυτό είναι κάτι που παλαιότερα έκαναν οι ίδιοι οι κάτοικοι της καθε περιοχής, με δικό τους κόστος για τις ιδιοκτησίες τους, και εθελοντικά για τις κοινόχρηστες περιοχές/δάση.
Επιπλέον, πολλοί μάζευαν τα κουκουνάρια για την χόβολη στο τζάκι το χειμώνα.
Επίσης όταν η βλάστηση ήταν πολύ πυκνή, ώστε να αυξάνει τον κίνδυνο εξάπλωσης της πυρκαγιάς, επιτρεπόταν να κοπούν κάποια δέντρα που το δασαρχείο έβαφε με χρωματιστή μπογιά ώστε να ξέρουν ποια να κόψουν όσοι πήγαιναν στο δάσος για ξυλεία. Έτσι άθελά τους προστάτευαν το δάσος με όφελος λίγα ξύλα για το τζάκι τους.
Με τις άκρως περιοριστικές διατάξεις των τελευταίων χρόνων έχει εναποτεθεί αποκλειστικά στο κράτος η μέριμνα για την υγεία και φροντίδα του δάσους, απειλώντας με φυλάκιση όποιον κόψει ένα άρρωστο ή πεθαμένο δέντρο που θα λαμπαδιάσει και τα γύρω του σε περίπτωση φωτιάς.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι αντί να φροντίζουμε τα δάση μας για να μην καταστρέφονται από την φωτιά και τις αρρώστιες, να προσπαθούμε να περιορίσουμε την καταστροφή τους εκ των υστέρων αφού ξεκινήσουν οι πυρκαγιές.
Με πυροσβεστικά αεροπλάνα και οχήματα και ανθρώπινο κόστος.
Όχι!
Το κράτος ΔΕΝ μπορεί να προστατέψει ΟΛΑ τα δάση όσο και αν λέει πως θα το κάνει. Λέει ψέμματα.
Στην καλύτερη περίπτωση θα σβήνει τις πυρκαγιές πριν να καταστρέψουν τα πάντα όλα.
Ο καλύτερος προστάτης του δάσους είναι εκείνος που το χαίρεται και το πονάει.
Αν τον αφήσουμε.
Πάντα αυτός ήτανε.
Αυτά για όσους φωνάζουν για το κράτος και τα άλλα σοσιαλμανιακά!