Κύμα αντιδράσεων ξεσήκωσε ο διορισμός της τ. προέδρου του Αρείου Πάγου και τ. υπηρεσιακής πρωθυπουργού, Βασιλικής Θάνου ως άμισθης συμβούλου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Προσωπικά δε σταθώ στην πολιτική πτυχή του πράγματος. Ο καθένας άλλωστε έχει τις επιλογές και τις προτιμήσεις του.
Ωστόσο εκτιμώ ότι πολλές φορές η πορεία και η σταδιοδρομία ενός ανθρώπου οριοθετούν τα πλαίσια των όποιων μελλοντικών επιλογών.
Εν προκειμένω η κ. Θάνου πραγματοποίησε μια μεγάλη καριέρα στο δικαστικό σώμα ανεβαίνοντας μέχρι και το τελευταίο σκαλοπάτι, στο οποίο θα μπορούσε κανείς να ανέλθει.
Επιπλέον η πολιτική συγκυρία το έφερε έτσι ώστε η Βασιλική Θάνου ήταν και η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Όταν έχεις υπηρετήσει στα παραπάνω αξιώματα, τότε δεν υπάρχει πλέον κάτι περισσότερο που να μπορείς να κατακτήσεις.
Ούτε αποτελεί την καλύτερη επιλογή να κατεβαίνεις τα ιεραρχικά σκαλοπάτια της διαδρομής σου κάνοντας στάση σε κάτι χαμηλότερο.
Το ειδικός βάρος που συνεπάγονται οι παραπάνω θέσεις επιβάλλουν την απόσυρση όπως επίσης την έκφραση όταν αυτό καθίσταται αναγκαίο από τις επικρατούσες συνθήκες.
Από κλητήρας μπορείς να γίνει Δήμαρχος. Το αντίστροφο, όχι.