Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος έγινε ευρύτερα γνωστός στο πανελλήνιο όταν πριν κάποια χρόνια δέχθηκε επίθεση αγνώστων στο κέντρο της Αθήνας.
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος αυτός αν και νέος, στο ύφος του διακρίνει κανείς μια ιδέα ότι θεωρεί εαυτόν αυθεντία. Ξέρετε αυτοί οι δημοσιογράφοι με το στυλό στο χέρι, το φιλοσοφημένο λεξιλόγιο κ.ο.κ. Άλλες φορές πάλι έχει τοποθετηθεί αξιόλογα. Σε κάθε περίπτωση αν έχεις μάθει να ακούς δίχως να στέκεσαι σε εξωτερικά σημεία, έχει ενδιαφέρον.
Ωστόσο είτε πρόκειται για τηλεόραση, είτε για ραδιόφωνο, εφημερίδα ή σάιτ, ο δέκτης έχει πάντα μια επιλογή, να προσπεράσει.
Αυτή νομίζω είναι η καλύτερη επιλογή που έχουμε όλοι εμείς όταν δε συμφωνούμε με κάτι. Ούτε απολύσεις, ούτε μηνύσεις, ούτε τίποτε. Η αδιαφορία και ο παραμερισμός ως φυσικά επακόλουθα έχουν μεγαλύτερη ισχύ.
Αλλά για να επανέλθουμε στο προκείμενο, τι είπε πια ο Μπογδάνος:
«Όσο για την επίσκεψη, είναι ένα μήνα και μία εβδομάδα ο Λουκάς Παπαδήμος
στο νοσοκομείο, χτυπημένος από πρώην συντρόφους του Έλληνα Πρωθυπουργού
και ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν έχει πάει να του πει "είστε καλά".
Θέλουν, λοιπόν, κάποιοι να πάει ο Πρωθυπουργός σε αυτούς που καίγονται;»
Συγγνώμη αλλά ο Μπογδάνος είναι ο μόνος ή πρώτος που διασυνδέει το ΣΥΡΙΖΑ με διάφορες οργανώσεις; Ο προσδιορισμός στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού ενόχλησε ή η ουσία;
Διάβασε κανείς την ανάρτηση του Πέτρου Τατσόπουλου που καυτηρίασε τη μη επίσκεψη Τσίπρα στον Παπαδήμο;
Αν ναι, ποιο σχόλιο είναι πιο σκληρό;
Όσον αφορά την ανακοίνωση του Μαξίμου, μάλλον θα ταίριαζε περισσότερο σε κάποια τοπική οργάνωση παρά σε πρωθυπουργικό γραφείο.
Θυμάται κανείς τι συνέβη όταν ένας άλλος δημοσιογράφος αποκάλεσε μ..λάκα τον τότε πρωθυπουργό; Εγώ πάντως όχι...
Ο ΣΚΑΙ φαίνεται ότι σύρθηκε σε μια ταπεινωτική υπόκλιση απέναντι στην κυβέρνηση που καθημερινά σφυροκοπά.
Η εξουσία παρενέβη και ζήτησε να απολυθεί ένας εργαζόμενος διότι δεν ανέχεται την αντίθετη ή την ενοχλητική άποψη.
Στο κάτω κάτω η κοινή γνώμη καλείται να κρίνει.
Ο Μπογδάνος ζήτησε να αναλύσει το σκεπτικό του. Του είπαν όχι. Του ζήτησαν να παραιτηθεί για να τους διευκολύνει, τους είπε όχι. Και πολύ καλά έκανε.
Όσοι όμως χαίρονται με αυτήν την εξέλιξη ας αναρωτηθούν. Αν είναι δημοσιογράφοι, ίσως βρέθουν στην ίδια θέση. Αν ανήκουν στην κοινή γνώμη, ας προβληματιστούν όταν τοποθετούνται εμπόδια ανάμεσα στο στόμα ενός μη αρεστού προσώπου και τα δικά τους αυτιά εμποδίζοντας το ηχητικό ταξίδι της λαλιάς του πρώτου. Κάτι μας θυμίζει!