«Συνένοχο στο φόνο δε θα μ'εχετε» έγραφε ο Διονύσης Τσακνής γυρίζοντας τις πλάτες του στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνουν όπως θέλουνε.
Τότε που ήμασταν στην Ελλάδα της δραχμής, ο Τσακνής το έπαιζε αριστερός κι έγραφε τα ωραία του ρομαντικά τραγούδια.
Τα χρόνια πέρασαν.
Η Ελλάδα άλλαξε προς το χειρότερο. Καταστράφηκε.
Μαζί με αυτήν ξεγυμνώθηκαν οι πολιτικές ιδεολογίες. Δεν υπάρχουν τελικά αριστεροί και δεξιοί. Υπάρχουν μόνοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την εξουσία, το μοίρασμά της, την πελατειακή σχέση, το κράτημα της καρέκλας.
Η επιλογή ιδεολογίας έχει να κάνει με το ποιο δρομολόγιο θα ακολουθήσεις για να φτάσεις στην εξουσία.
Ο μόνος διαχωρισμός που θα έπρεπε να κάνουμε είναι ανάμεσα σε ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους και σε εκείνους που αναζητούν να προσφέρουν μονάχα στον εαυτό τους. Δυστυχώς πλεονάσαμε στους τελευταίους.
Με μια θέση προέδρου σε κάποιο Φεστιβάλ ή Κέντρο Κινηματογράφου ή τη Ραδιοτηλεόραση και τότε όχι απλά συνένοχο αλλά και συμμέτοχο θα με έχετε και θα πάω τρέχοντας στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε.
Γιατί ναι, ο Διονύσης Τσακνής προεδρεύοντας σε αυτήν την απαράδεκτη ΕΡΤ (που βλέπει πχ περισσότερα αντίμετρα από μέτρα) είναι και συμμέτοχος και συνένοχος.