Του Κώστα Βουλγαράκη
Σήμερα, συνάντησα μετά από καιρό, έναν αγαπητό φίλο που και αυτός, πριν μερικά χρόνια, έχασε τη γυναίκα του. Συζητάγαμε λοιπόν όμορφα και ωραία, τις εμπειρίες μας και τις εναλλαγές των καταστάσεων που ακολούθησαν και φιλοσοφούσαμε (sic) τις ενδεχόμενες εξελίξεις κάνοντας διαρκή review και forward.
Είπαμε αυτά τα ενημερωτικά που είχαμε να πούμε και ενέκυψε ταύτιση μεν απόψεων, αλλά και σοβαρά διλλήματα, που οδηγούσαν σε αδιέξοδο.
Εκεί λοιπόν τον ρώτησα: «Τάκη, πως κάνεις τις επιλογές και λαμβάνεις τις αποφάσεις σου, με τη λογική ή με το συναίσθημα»! Εξαρτάται μου λέει για τι μιλάμε κάθε φορά.
Σωστά!! Και αν υποθέσουμε ότι η λογική είναι δεδομένη, σαν μια μαθηματική εξίσωση, που σου δείχνει την κατεύθυνση και ότι στην πορεία, απαιτείται το συναίσθημα, για να κάνεις την επιλογή του προορισμού, τότε τι γίνεται, πως κάνεις την επιλογή σου πως ιεραρχείς τα συναισθήματα σου;
«Φίλε, τα δυσκολεύεις τα πράγματα. Όταν μιλάει το συναίσθημα, τότε αφήνεσαι πάνω του να σε ταξιδέψει, αλλιώς δεν έχει αξία», μου λέει.
Ακόμα και αν κινδυνεύεις να βγεις εκτός πορείας, ακόμα κι αν κινδυνεύεις να παρεκκλίνεις των αρχών σου, ακόμα και αν διαπιστώνεις ότι οδηγείσαι σε λάθος και σε επικίνδυνα νερά. Τον τσιγκλάω και το διασκεδάζω, μιας και του το κάνω ακόμα πιο δύσκολο, αφού ο Τάκης, φημίζεται για την «τετράγωνη λογική» του.
Άκου φίλε, στην ηλικία που είμαστε:
- Αν παραβούμε τις αρχές μας, είναι σαν να διαγράφουμε, όλη την προηγούμενη ζωή μας.
- Αν παραβούμε τους κανόνες της λογικής, θα είναι σαν να μην έχουμε μάθει τίποτα, σε μια ζωή ολόκληρη.
- Κι αν αγνοήσουμε το συναίσθημα, θα χάσουμε το νόημα του προορισμού μας.
«διάλεγε και παίρνε λοιπόν», μου είπε ανταποδίδοντας μου τον προβληματισμό, με το ίδιο με το δικό μου, «φιλοσοφικό» γελάκι!
Έτσι λοιπόν «όταν φτάσεις σε αδιέξοδο, πιες ακόμα μια μπύρα και όλα φαίνονται πιο εύκολα», συμφωνήσαμε, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας!
Τελικά, στην κάθε Οδύσσεια, για να φτάσεις στην Ιθάκη, πρέπει να είσαι πραγματικός Οδυσσέας...