Οι πρώτες δικές μας εκτιμήσεις -και γιατί να το κρύψουμε και ελπίδες- από τη διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό είναι ότι, η όλη υπόθεση παραπέμπεται στις καλένδες. Είναι τόσο ακραίες οι απαιτήσεις της Τουρκικής πλευράς που ακόμα και ο ενδοτικός Νίκος Αναστασιάδης είναι αδύνατο να αποδεχτεί.
Ο τελευταίος δέχθηκε να απεμπολήσει την ιδιότητα του εκπροσώπου του Κυπριακού κράτους προσερχόμενος στη διάσκεψη της Γενεύης ως επικεφαλής της ελληνοκυπριακής Κοινότητας, αναγνωρίζοντας έτσι ως ίση την τουρκοκυπριακή Κοινότητα και κάνοντας ένα τεράστιο άλμα προς τα πίσω όσον αφορά τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων.
Όμως, τα γεγονότα είναι ακόμα νωπά και η υπόθεση δεν έχει λήξει και πολύ περισσότερο καταλήξει. Είναι σαφής η προσπάθεια που καταβάλεται να επιβληθεί μια λύση χειρότερη του σχεδίου Ανάν απο ένα διεθνές πολιτικό κατεστημένο με επικεφαλής την αρμόδια Υφυπουργό των Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, λιγο πριν την αποχώρησή της από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ύστερα και απο την αναγόρευση του Ντόναλντ Τράμπ στην Προεδρεία.
Σύμφωνα με τις πρώτες μας εκτιμήσεις, η νέα κυβέρνηση του Ντόναλντ Τράμπ , θα είναι λιγότερο ανεκτική στις νεο-ιμπεριαλιστικές βλέψεις του Ταγίμπ Ερντογκάν. Εκτός των άλλων, αυτό αποτελεί ένα σημαντικότατο λόγο για την αναβολή των διαπραγματεύσεων και κατά την άποψή μας για την οριστική κατάργησή τους.
Με τον Ερντογκάν δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης αλλά μόνο υποταγής στις παράλογες επιθετικές απαιτήσεις του. Το ερώτημα είναι όμως κατά πόσο ο νεο-Σουλτάνος θα μακροημερεύσει στην πολιτική σκηνή της γείτονος χώρας, με δεδομένο την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, την αντιπαλότητά του με όλους και με όλα προς όλες τις κατευθύνσεις στο εξωτερικό και εσωτερικό της χώρας, τη βύθιση της τουρκικής οικονομίας σε υφεσιακή πορεία, το τέλος του πολέμου στη Συρία με μεταφορά της τρομοκρατίας στην ίδια την Τουρκία, το Κουρδικό ζήτημα και όχι μόνο. Γιατί οι κακοί και οι ψέυτες τους πρώτους χρόνους μόνο χαίρονται.