Ίσως το χειρότερο σενάριο
του system failure
Μπορεί να φαίνεται εντελώς παράδοξο το γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει καλές σχέσεις με τη Ρωσία την ίδια στιγμή που προκαλεί και απειλεί την Κίνα, αλλά τελικά μπορεί να βγαίνει νόημα. Αν ο σκοπός σου είναι να συντρίψεις τους δύο μεγαλύτερους αντιπάλους σου, δεν θα ρισκάρεις να τους αντιμετωπίσεις ταυτόχρονα και τους δύο. Που σημαίνει ότι πρέπει να κρατήσεις κάποια, έστω ελάχιστη ισορροπία.
Εφόσον συμπεριφέρεσαι με μια εντελώς προβοκατόρικη και εχθρική διάθεση κατά του ενός (Κίνα), πρέπει να είσαι πολύ φιλικός με τον άλλο (Ρωσία). Αλλιώς θα βρεθείς σίγουρα αντιμέτωπος και με τους δύο. Και αυτό ακριβώς κάνει ο Τραμπ αυτή τη στιγμή!
Είναι σίγουρο ότι οι μηχανισμοί του κατεστημένου έχουν μελετήσει σε βάθος την προσωπικότητα του Τραμπ (και ουσιαστικά τον ήξεραν από πριν) και έτσι τα συστημικά ΜΜΕ τον 'μανουβράρουν' όπως θέλουν. Έτσι, την ίδια στιγμή που τα μίντια εστιάζουν στον Τραμπ, δίνοντάς του 'ανοιχτό γήπεδο' για άλλη μια μεγαλειώδη παράσταση, στην οποία κάνει τον 'αντάρτη' κατά του κατεστημένου, ο Ομπάμα κινείται επιθετικά κατά της Ρωσίας, στέλνοντας περισσότερο στρατό στην Ευρώπη (για πρώτη φορά στρατεύματα σε Νορβηγία, Πολωνία), παρόλο που η θητεία του τελειώνει μόλις σε λίγες ημέρες. Ο Πούτιν δεν ρισκάρει να προχωρήσει σε σοβαρά αντίποινα, προφανώς επειδή ελπίζει ότι ο Τραμπ θα ακυρώσει αυτές τις εχθρικές ενέργειες. Μάλλον ελπίζει μάταια.
Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ είναι ιδιαίτερα εχθρικός απέναντι στην Κίνα, προκαλώντας την οργή των Κινέζων αξιωματούχων. Με πρόσχημα το γνωστό αφήγημα ότι 'οι Κινέζοι κλέβουν τις δουλειές των Αμερικανών', επιχειρεί να δικαιολογήσει αυτή τη στάση, αλλά στην πραγματικότητα, ανησυχεί κυρίως για την Κινεζική επιθετική οικονομική επέκταση που απειλεί τα συμφέροντα του Αμερικανικού μεγάλου κεφαλαίου.
Το κατεστημένο πιέζει τον Τραμπ να δηλώσει υποταγή στην αντι-Ρωσική ατζέντα σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και ο ίδιος ο Πούτιν αρχίζει να τον υπερασπίζεται ανοιχτά. Και όσο γίνεται αυτό, θα πρέπει να κάνει τους Κινέζους όλο και πιο νευρικούς και θυμωμένους. Να λοιπόν μια καλή αρχή για μια ρήξη στην Σινο-Ρωσική συμμαχία. Αλλά και πάλι, ούτε ο Πούτιν, ούτε οι Κινέζοι θα τσιμπήσουν το δόλωμα έτσι εύκολα.
Αλλά γιατί το Αμερικανικό βαθύ κράτος επιλέγει ως πρώτο στόχο την Κίνα; Μάλλον επειδή αποτελεί την βασική οικονομική απειλή, χωρίς ωστόσο να έχει (προς το παρόν) τη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας.
Φαίνεται πως η Ταϊβάν και η διαφιλονικούμενη περιοχή της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας χρησιμοποιούνται απλά ως πρόσχημα προκειμένου οι ΗΠΑ να προκαλούν την Κίνα συνεχώς. Ο απώτερος γεωπολιτικός στόχος των ΗΠΑ βρίσκεται στην Κινεζική ενδοχώρα, κοντά στα Ρωσικά σύνορα.
Σύμφωνα με ένα από τα πολλά σενάρια, οι ΗΠΑ προκαλούν έναν σύντομο πόλεμο, αλλάζουν το καθεστώς στην Κίνα τοποθετώντας τη δική τους μαριονέτα και πιθανώς, προχωρούν σε διάσπαση της Κίνας με αφορμή αμφισβητούμενες επαρχίες (Θιβέτ, Ξινγιάνγκ - Δεν είναι έκπληξη ότι, πρόσφατα, η Κίνα απάντησε αστραπιαία σε ανάλογες δηλώσεις που έκανε ο Τραμπ, λέγοντας πως η πολιτική της 'ενιαίας Κίνας' δεν είναι διαπραγματεύσιμη).
Τα φιλοαμερικανικά καθεστώτα, θα ξεπληρώσουν τα δολάρια που θα πάρουν για τις 'έγχρωμες επαναστάσεις' τους με τη διάθεση των εδαφών τους για νέες Αμερικανικές βάσεις. Με την Κίνα νικημένη και διαλυμένη, η Ρωσία θα βρεθεί πλήρως περικυκλωμένη από ΝΑΤΟ και Αμερικανικά στρατεύματα έχοντας ταυτόχρονα απολέσει τον μεγαλύτερο σύμμαχο. Θα γίνει ο επόμενος στόχος.
Ο απώτερος στόχος του Δυτικού νεοφιλελεύθερου κατεστημένου, θα ήταν ενδεχομένως η διάσπαση της αχανούς Ρωσικής επικράτειας και η εγκαθίδρυση φιλοδυτικών καθεστώτων, με στόχο, όχι μόνο την κατάκτηση των πολύτιμων πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά και την οριστική επιβολή του νεοφιλελεύθερου δόγματος σε "αχαρτογράφητες" περιοχές και πληθυσμούς.
Ωστόσο, έχουμε δει αμέτρητες Αμερικανικές αποτυχίες τελευταία. Ο Ομπάμα απέτυχε πλήρως να εκπληρώσει τους στόχους όσον αφορά τη Συρία. Και η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου σε Συρία/Ιράκ και Λιβύη, για να μην αναφέρουμε και τις τρομοκρατικές επιθέσεις και τις επιθέσεις αυτοκτονίας ακόμα και σε Δυτικό έδαφος. Το πιθανότερο είναι ότι το Αμερικανικό βαθύ κράτος θα αποτύχει και πάλι να εκπληρώσει τους στόχους του όσον αφορά την Κίνα και τη Ρωσία. Αλλά τα πράγματα αυτή τη φορά είναι πολύ πιο σοβαρά, γιατί μιλάμε για δύο μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις.
Ο Τραμπ θα κάνει τραγικό λάθος αν πιστέψει ότι ο Πούτιν θα περιμένει την διάλυση της Κίνας χωρίς να αντιδράσει. Γιατί ο Πούτιν γνωρίζει καλά ότι αν πέσει η Κίνα, η Ρωσία θα είναι το επόμενο θύμα των γερακιών της Ουάσιγκτον.
Από τις πρώτες κιόλας μέρες της θητείας του, ο Τραμπ θα πρέπει αμέσως να προχωρήσει σε δύο βασικές κινήσεις, αν θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι η πιο εύκολα χειραγωγήσιμη μαριονέτα του κατεστημένου. Πρώτον, θα πρέπει να αποσύρει τα Αμερικανικά στρατεύματα από την Αν. Ευρώπη και τη Νορβηγία. Δεύτερον, θα πρέπει να σταματήσει να προκαλεί επικίνδυνα την Κίνα και να προσπαθήσει να βρει τρόπους συνεννόησης και συνεργασίας προς όφελος τόσο της Κίνας, όσο και των ΗΠΑ. Σε αντίθετη περίπτωση, οι ψυχοπαθείς που κινούν τα νήματά του, μπορεί να βάλουν φωτιά σε όλο τον πλανήτη μέσα από έναν πυρηνικό πόλεμο.