 |
| πηγή φωτογραφίας/https://www.thecipherbrief.com |
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Στην γεωπολιτική σκακιέρα, δεν υπάρχουν συμπτώσεις και αν γίνει κάτι που θα υπάρξει από τυχαία επιλογή, θα είναι διότι κάποιο άλλο σχέδιο που δεν γνωρίζουμε επιτρέπει την ύπαρξη της.
Με αυτό θα έλεγα ότι αρκεί ως μια εισαγωγή, στο θέμα της έντονης ανακατάταξης που έχει ξεκινήσει εντός των Βαλκανίων , αρχικά με το θέμα του Κοσόβου που η Σερβία πλέον απειλεί ανοιχτά, όσο και με το θέμα της πΓΔΤΜ που βρίσκεται σε αμφισβήτηση από Σερβία και Βουλγαρία.
Και όμως δεν είναι συγκυριακές συμπτώσεις. Η Σερβία πλέον βρίσκεται σε μια κίνηση που την φέρνει σαν ειδική στρατιωτική δύναμη επηρεασμού στην περιοχή, καθώς τυγχάνει σοβαρής αποδοχής τόσο από το ΝΑΤΟ όσο και από την Ρωσία. Ταυτόχρονα οι Σέρβοι είναι αιχμή δόρατος των Ρώσων στο Πανσλαβικό/Πανορθόδοξο τόξο των Βαλκανίων. Η δε εκλογή Τραμπ αφαιρεί από τους Ισλαμιστές συμμάχους (όπως ήδη φαίνεται ) που βρισκόντουσαν στον πρόσωπο των Δημοκρατικών σε ΗΠΑ, ενώ ο παλιός ΠρωσοΑυστριακός άξονας (Γερμανία, Αυστρία, Κροατία) βρίσκεται ήδη σε πίεση και έχει πολύ λίγο ενδιαφέρον πλέον για τα Βαλκάνια , ειδικά χωρίς στήριξη των ΗΠΑ. Κερασάκι σε όλα αυτά , η αναγνώριση του Μαυροβουνίου που δημιουργεί ένα πιο "υπάκουο" κράτος από την πΓΔΤΜ προς τις Δυτικές δυνάμεις.
Η Βουλγαρία, διαβλέποντας τις καταστάσεις κινείται με μικρά επιθετικά βήματα προς πΓΔΤΜ που ποτέ δεν την θέλησε ως ανεξάρτητο κράτος στην περιοχή (δημόσια δηλωμένο). Το κρατίδιο της Βαρντάρσκα από την άλλη βρίσκεται τώρα απομονωμένο ενώ παράλληλα τελεί υπό σύγχυση καθώς ο Τράμπ είναι αδιευκρίνιστο τι θα στηρίξει εκεί, ενώ το ΝΑΤΟ που είναι ο κατεξοχήν προστάτης του, είναι και αυτό ως σύμφωνο στρατιωτικό σε περίοδο αλλαγών.
Παράλληλα ο υποκινητής πολλών καταστάσεων στα Βαλκάνια που βρίσκεται ανατολικά μας (Τουρκία) έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα σε οικονομία και ασφάλεια, οπότε έχει περιορίσει τις εξωτερικές δραστηριότητες και επιρροές μέχρι να ισορροπήσει.
Η χώρα τώρα που παραμένει σε ένταση είναι η Αλβανία, που όμως με την σειρά της έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα καθώς η ετερόφωτη οικονομία της που στηριζόταν σε πολύ μεγάλο σημείο σε Ελλάδα και Ιταλία έχει δεχτεί πλήγματα, ενώ ο εθνικισμός της έκδηλα υπέρμετρος δεν συμβαδίζει με την καθαρή ισχύ της. Παράλληλα αντιμετωπίζει και μια εισροή Ισλαμιστικών στοιχείων , "βετεράνων τζιχαντιστών", που δεν συμμερίζονται και ιδιαίτερα το όραμα της "Μεγάλης Αλβανίας" ενώ συνάμα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και την απώλεια στήριξης των ΗΠΑ που ήδη έχουν απομακρυνθεί.
Τα παραπάνω είναι από μια πρώτη ανάγνωση σύμφωνα με δηλώσεις και θέσεις των ηγετών της κάθε χώρας που αναφέρεται. Υπάρχουν σαφώς περισσότερα να αναφερθεί κάποιος και πολλά περισσότερα στοιχεία που προβληματίζουν όπως είναι η κατάσταση σε Βοσνία, η άνοδος της εθνικής εσωστροφής σε Ουγγαρία, η επέμβαση της Ρωσίας σε θέματα που αφορούν την Υπερδνειστερία και πολλά ακόμη. Ας μην ξεχνάμε πώς τα Βαλκάνια είναι μια βορειότερη "Μέση Ανατολή" από άποψη ιστορικών διαφορών.
Σε όλα αυτά θα πρέπει τώρα εμείς να σταθμίσουμε την θέση μας αφού βρισκόμαστε σε μια περιοχή όπου η μόνη χώρα με μια καλύτερη πιθανότητα συμμαχίας και συνεργασίας είναι η Σερβία. Όμως ακόμα και εκεί θα πρέπει να τονιστεί πώς άλλο η συμμαχία και συνεργασία,... και άλλο η λανθασμένη αίσθηση φιλίας που καταθέτουν κάποιοι. Οι Σέρβοι έχουν δική τους εθνική ατζέντα όπως κάθε κράτος στην περιοχή. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να δούμε εμείς πώς θα κινηθούμε, ειδικά τώρα που η Τουρκία αναζητεί ισορροπίες και η κατάσταση στα Βαλκάνια θα αναζητήσει νέο status quo, κατά την άποψη μου, πολύ σύντομα.