«Τρεις παρά τέταρτο τηλεφωνώ στην Γραμματέα της Εισαγγελίας Ξάνθης και της αναφέρω ότι υφίσταται υπέρ επείγουσα περίπτωση να της καταθέσω έγγραφο της Μητρόπολης Ξάνθης, που εντοπίζει τον κίνδυνο γα τη ανθρώπινη ζωή από κατάρρευσης παλαιού οικοδομήματος από την αναμενόμενη κακοκαιρία.
Ο διάλογος είναι:
-Και τι να κάνουν οι υπηρεσίες τέτοια μέρα…
-Μα να ειδοποιηθούν η Αστυνομία και η Πυροσβεστική μη σκοτωθεί κανένας άνθρωπος …
-Ε! καλά εδώ θα είναι η κ. Αντιεισαγγελέας.
Παίρνω τα έγγραφά μου και τρέχω στην Εισαγγελία. Χτυπώ την πόρτα της Γραμματέως. Κλειστή.
Πηγαίνω στην πόρτα της κ. Αντιεισαγγελέως. Χτυπώ και της λέω ότι πρέπει να λάβει γνώση του εγγράφου που εγχειρίζω. Μου απαντά: Καλά. Καταθέστε το.
Πηγαίνω σε υπάλληλο που δεν είχε ακόμη αποχωρήσει από το γραφείο της και της λέω ότι πρέπει να καταθέσω το έγγραφο. Μου απαντά:
-Τρεις και δέκα τέλειωσε το ωράριο δεν γίνεται.
-Μα μπορεί να κινδυνεύσει κόσμος . Η αντιεισαγγελέας μου είπε να το καταθέσω.
-Δεν γίνεται.
Ξαναπηγαίνω στην κ. Αντιεισαγγελέα. Της λέω:
-Μου είπε η υπάλληλος ότι πέρασε το ωράριο και δεν την παραλαμβάνει.
Αντί για απάντηση εισπράττω ένα αδιάφορο ανασήκωμα των ώμων.
-Μα κινδυνεύουν άνθρωποι .
-Πηγαίνετέ το στην Αστυνομία …
54 χρονών μ@λ@κ@ς με 27 χρόνια δικηγορία δεν ξέρω πια σε τι να ελπίζω μ’αυτά που βλέπω. Παρά λίγο τα χρόνια της δικηγορίας μου να ήταν και παραπάνω από την ηλικία της. Ούτε καν έκαναν τον κόπο να δουν το έγγραφό μου για να εξακριβώσουν τον κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή. « , καταλήγει ο Σωκράτης Ξυνίδης.