 |
| Καμιά φορά τα πουλιά μπορεί και να σου προκαλέσουν ατυχήματα, ακόμη κι αν εσύ φαντάζεις αρπακτικό |
Ο κουμπάρος του κουρασμένου ανηψιού της Ραφήνας, Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, ζητά κάτι. Ή μπορεί και να ζητά πολλά.
Το "θολό" Αιγαίο, τα "αδέρφια" μας στη Θράκη, η "απαράδεκτη" σημαία της Κύπρου. Όλα αυτά πάλι με τη συνοδεία άμεσων ή έμμεσων αναφορών πως η Τουρκία είναι εδώ για να τα λύσει όλα αυτά.
Βέβαια αυτή ήταν πάντα η Τουρκία. Ξέραμε τι θέλει, τι μπορεί και τι δεν μπορεί.
Εμείς τι κάναμε; Όταν ο Εβερτ πχ πρότεινε τη θεσμοθέτηση δύο μόνιμων υφυπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, το παραβλέψαμε.
Όταν βρεθήκαμε κοντά στα F-15, καταλήξαμε στα F-16.
Όταν άρχισε να μπαίνει στο διεθνές τραπέζι των εξοπλισμών ο όρος "μαχητικό 5ης γενεάς", ήμασταν ξανά απόντες και τώρα τρέχουμε δίχως να φτάνουμε.
Όταν οι Ρώσοι εγγυήθηκαν την εγκατάσταση των S-300 στην Κύπρο, εμείς τους αποθηκεύσαμε στην Κρήτη, όπως χώνουμε στην αποθήκη τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δένδρου, με τη διαφορά πως αυτά τα χρησιμοποιούμε ένα μήνα το χρόνο. Δεν τους βάλαμε ούτε καν στα νησιά.
Όταν έπρεπε να πάρουμε μέτρα μακρόπνοης πολιτικής στη Θράκη, αποκοιμηθήκαμε.
Όταν δολοφονήθηκε ο Ηλιάκης, ο εγκληματίας παραδόθηκε στην τουρκική πλευρά. Έτσι απλά.
Όταν ήταν ανάγκη να δομήσουμε Ενοπλες Δυνάμεις με αγάπη για την πατρίδα και απόλυτο σεβασμό στους στρατεύσιμους, καταλήξαμε τελικά σε έναν στρατό με αξιωματικούς που πλέον κακοπερνάνε και οπλίτες που υποφέρουν από την κακομεταχείριση.
Ο Ταγίπ, σα...γύπας ίπταται πάνω από τον Ελλαδικό χώρο σκεπτόμενος προσεκτικά τι θα κατασπαράξει.
Εκτός εάν...ακούσει καμιά τουφεκιά και πάει στη φωλιά του. Έρχεται να πετάξει από εδώ γιατί οι πολύπαθη Συρία και το Ιράκ, τον τσάκισαν. Η πρώτη του καθάρισε τρεις στρατιώτες και το δεύτερο τον απείλησε με διαμελισμό.
Κατάλαβε ότι εκεί, παρά τα όσα προβλήματα δεν τον παίρνει.
Ίσως τελικά να μην πρόκειται ούτε καν για γύπα. Ανάλογα το θήραμα...