Του Κώστα Βουλγαράκη
Την Κούβα, την είχα επισκεφτεί το 1991, αλλά τότε δεν είχα την ευκαιρία να τη δω, όπως θα ήθελα. Πριν μερικούς μήνες όμως, ο γιος μου πήγε διακοπές στην Κούβα. Γύρισαν ενθουσιασμένοι και μου περιέγραψαν έναν επίγειο παράδεισο. Πανέμορφες φυσικές ομορφιές, ιδιαίτερο τροπικό χρώμα, ξεχωριστή κουλτούρα, μουσική, ρυθμοί ζωής και απρόοπτα. Τίποτα δεν δούλευε, διότι όλα ήταν Κρατικά και με δελτίο, πλην όμως, όλα μπορούσες να τα αγοράσεις, με μόλις λίγα ευρώ.
Τα πάντα ενέπνεαν, μια εγκαταλελειμμένη αριστοκρατία παλιάς εποχής, που τελούσε υπό κατάληψη, που εμφανώς κατέρρεε, μουχλιασμένη και ασυντήρητη σαν το γαμπριάτικο κουστούμι, μέσα στη ναφθαλίνη, που υπάρχει εκεί για να σου θυμίζει ποιος ήσουν και τι έκανες κάποτε.
Όλα έδειχναν ότι, μετά το άνοιγμα του Ομπάμα στην Κούβα, τώρα αυτή μοιάζει με την όμορφη σταχτο(μ)πούτα, που ιδρώνει και αγκομαχεί από πόθο, περιμένοντας τον καραφλό Αμερικάνο, με το πούρο και τη χοντρή κοιλιά, νάρθει και να την ξεπαρθενέψει!
Ο Φιντέλ Κάστρο, ο «προστάτης» της, που την είχε απομονωμένη και αυστηρά κλειδωμένη με τη σιδερένια «ζώνη αγνότητας», για να μην απολέσει την ιδεολογική αγνότητα της και την επαναστατική τιμή της, τώρα πια πέθανε, την εγκατέλειψε, πάνω που αυτή βλεφάριζε δεξιά και αριστερά, που είχε ήδη πλημμυρίσει από ορμές και άγρια ένστικτα επαφών, με τον κόσμο.
Τώρα η Κούβα, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει και αυτή, τον γνωστό δρόμο που ακολουθεί κάθε στερημένη παρθένα, όταν δει και νοιώσει τη «χαρά»!
Γι’ αυτό λοιπόν, καλό θα είναι, όποιος Έλληνας (υμνητής του Κάστρο) μπορεί, να πάει τώρα, να πάρει μια «γεύση» απ’ την ξαναμμένη Κούβα, πριν αυτή την πάρει και την αποκαταστήσει «σαν κυρία» ακριβή και καλοντυμένη, ο καράφλας Αμερικάνος, που καραδοκεί.
Δεν ξέρω βέβαια, ο Αλέξη μας, που αυτές τις μέρες θα πάει εκεί στη Κούβα, αν είναι ικανός και αποφασισμένος, να πάρει μια τέτοια «γεύση» Κουβανέζικη ή απλά πάει εκεί, για ένα «προσκύνημα» σε μια ξεχασμένη «αίρεση» και ίσως, για κάποια τελετουργικά βουντού, στους αντιπάλους του.