Οι διαφωνίες των λαών, τα ανομήματα των ατομικών θελήσεων, προέρχονται από την εκλογή των δρόμων.Οποιαδήποτε αξία κι αν έχουν τα τέρματα, οι δρόμοι που ακολουθούνται έχουν μεγαλύτερη αξία. Μεταφορικά το τέρμα λογίζεται σαν τον καρπό μιας επιδίωξης και μιας προσπάθειας.
Υπάρχουν βέβαια τέρματα χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Οπως η επιβίωση του. Στις λοιπές περιπτώσεις οι μόχθοι και οι θυσίες αποτελούν τον περιοριστικό παράγοντα της πορείας και των επιδιώξεων.
Το μέτρο προσδιορίζεται, όπως άλλωστε και κάθε μέτρο, από τη λογική λειτουργία που προσδιορίζει την τιμή και το κόστος κάθε πορείας. Για την εκτίμηση αυτών των συνθηκών καταφεύγουμε στην ιδέα των μεταβολών. Οι μεταβολές είναι στοιχεία της κοσμικής λογικής. Χωρίς τις μεταβολές δεν μπορεί να αποκατασταθούν ισορροπίες και απλώς οι ανθρώπινες διαδρομές της ντροπής,μόμο η νύχτα μπορεί να τις σκεπάσει...
Η μονοσήμαντη πορεία ενός γεγονότος οδηγεί στο αδιέξοδο. Η σταθερότητα και η στασιμότητα είναι φανταστικές καταστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αναπτύσσονται διαρκώς μεταβαλλόμενα καθεστώτα. Η πρωτόγονη αδυναμία να συλλάβει το νόημα των μεταβολών προκαλούσε και εξακολουθεί να προκαλεί τη συσσώρευση αυτών των μεταβολών και σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφών και των ανθρώπινων αντιδράσεων ντροπής.
Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι οι μεταβολές που δεν τις πρόσεξαν και δεν προπαρασκευάστηκαν οι άνθρωποι για να τις αντιμετωπίσουν. Αυτό το ρευστό περιβάλλον έπρεπε να είχε δημιουργήσει άλλον τύπο ανθρώπου, όπως ένα ελαστικό έδαφος θα δημιουργούσε άλλο σωματικό τύπο ανθρώπου. Η σταθερότητα του εδάφους έχει μεταφέρει αυτό το χαρακτηριστικό και στην ανθρώπινη διανόηση.
Είναι γνωστό ότι οι ψυχικές προσαρμογές δημιουργούνται μέσω του πνεύματος. Με αυτό θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα των μεταβολών. Οι μεταβολές σε αντίθεση με τη σταθερότητα, εξασφαλίζουν την πρόοδο και την τελειότητα. Η σταθερότητα και η στασιμότητα φέρουν το θάνατο οποιασδήποτε τέτοιας κατάστασης.
Οσο το υπόστρωμα της ζωής αναφέρεται στη σταθερότητα των ιδεών, τόσο ανήκει στην πρωτόγονη νοοτροπία που δεν μπορούσε ούτε καν τις φυσικές μεταβολές να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει. Ο χώρος που κατέχεται από τις αντιλήψεις αυτές προσδιορίζει και το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης των λαών, αλλά και την "παραγωγή" της ντροπής της ανθρώπινης ύπαρξης.
Δημιουργούνται με την εξέλιξη διαρκώς καινούργια πεδία ισορροπιών. Τις ισορροπίες επιδιώκει να αποκαθιστά η λογική λειτουργία. Οταν η ανθρώπινη λογική κατορθώσει να παρακολουθεί και να εκτιμά τος μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να αποκαθιστά τις επιβαλλόμενες ισορροπίες θα έχει πετύχει το μεγαλύτερο σκοπό των αιώνων: Θα έχει καταργήσει τις συγκρούσεις...