Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Ανθρωπισμός δεν είναι ιδεοληπτικά συνθήματα που δεν έχουν αλλάξει από το 1950.
Ανθρωπισμός δεν είναι να μην ξέρεις ότι οι περιφερειακοί νταβατζήδες (Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Ιράν) είναι απόλυτα σε θέση να αιματοκυλήσουν από μόνοι τους τη Μέση Ανατολή και να εξαγοράσουν την συνέργεια των υπολοίπων.
Ανθρωπισμός δεν είναι να μην έχεις καταλάβει ακόμα ότι ο πόλεμος στη Συρία είναι εμφύλιος στη βάση του και δεν έχει σχέση με σημαίες.
Ανθρωπισμός δεν είναι να καις εσύ και τα ξένα συντρόφια την Ελληνική σημαία στην Ελλάδα, αλλά τα ξένα συντρόφια να μην καίνε ποτέ σημαίες των χωρών τους.
Ανθρωπισμός δεν είναι να διαδηλώνεις για το δικαίωμα στο μπουρκίνι και να αδιαφορείς για τους αγώνες γυναικών που κινδυνεύουν με μαστίγωμα, φυλάκιση ή και θάνατο γιατί αγωνίζονται ενάντια στην υποχρεωτική μαντήλα ή αρνούνται να καλυφθούν.
Ανθρωπισμός δεν είναι να κατηγορείς τις σταυροφορίες αλλά να αδιαφορείς για τον Αραβικό ισλαμικό επεκτατισμό που ισοπέδωσε ολόκληρους αυτόχθονες πολιτισμούς στην Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ρωτήστε τους Bέρβερους, γηγενή πολιτισμό της Βόρειας Αφρικής ή τους Γιεζίντι ποιους θεωρούν ως εισβολείς.
Ανθρωπισμός δεν είναι να τρως από τον καπιταλισμό, ακόμα χειρότερα από τον ανθρωπισμό, και να βγάζεις τζάμπα κηρύγματα που δεν θα υλοποιηθούν ποτέ, αλλά να μη σε νοιάζει που το καπιταλιστικό και ανθρωπιστικό φαγοπότι σου θα συνεχιστεί.
Ανθρωπισμός δεν είναι να μην ξεχωρίζεις πρόσφυγες από παράνομους οικονομικούς μετανάστες, μετατρεπόμενος σε συνεργάτη των κατακτητών της πατρίδας των προσφύγων, είτε είναι ξένοι κατακτητές είτε δικτάτορες με πλάτες ξένων.
Δεν υπάρχουν ανθρωπιστές ούτε στην αριστερά, ούτε στον αναρχικό χώρο. Ούτε φυσικά στη δεξιά, αλλά δεν διεκδικούν οι δεξιοί το ηθικό πλεονέκτημα με αγώνες κάποιων άλλων που πίστευαν σε πατρίδα και σήκωναν σημαίες, ενώ ζούσαν πραγματικές κατοχές και δικτατορίες.