Η "ανάλυση ούρων" θα μας προφυλάξει από κάποιες δυσάρεστες εκπλήξεις σχετικά με την υγεία μας. ενώ η ανάλυση της βλακώδους εν πολλοίς συμπεριφοράς των ελπιδοπώλων της πολιτικής, θα μας οδηγήσει απλώς στα νεκροταφεία, όπου μεταξύ των άλλων ανθρωπίνων αδυναμιών και ματαιόδοξων επιδιώξεων, είναι ενταφιασμένες ήδη οι ελπίδες χιλιάδων θνητών, οι οποίοι μέχρι να διατρέξουν την Αχερουσία λίμνη διατηρούσαν τη χαρά της προσδοκίας ότι θα συμβεί το ποθούμενο, έχοντας αφελώς πιστέψει στα αχαλίνωτα ψέματα της εγχώριας πολιτικής πονηρίας και της αποδεδειγμένης πολιτικής ανικανότητας...
Και είναι πολλά τα θύματα της "προβατοποιημένης λογικής" στην ελλαδική πραγματικότητα των ελπιδοπώλων της πολιτικής. Αδυναμία των ορνιθοπετούντων και μωρόπιστων πολιτών ή παθητικότητα και σιωπή, που συνοδεύεται από την απονάρκωση των διανοητικών μας δυνάμεων και την αποχαύνωση;
Οπως και να έχει, είναι εκατοντάδες χιλιάδες με ενταφιασμένα όνειρα και κατακερματισμένες προσδοκίες, ως αποτέλεσμα μιας στάσης ζωής παλλόμενης από μάταιες ελπίδες, αισιομανίας, ανοψίας, ιστορικής αμνημοσύνης, ένδειας πνεύματος, ασυλλογιστίας και πολιτικής ανοφθαλμίας.
Καταντήσαμε λαός ανέγνωμος, που εκλαμβάνουμε αφελώς και αβασανίστως ως αληθές το ψέμα και έχουμε κάνει "ποίηση" την παθητικότητα διανθισμένη με μακάρια χαρμοσύνη. Και την ποίηση την έχουμε αναγάγει στον απέραντο χρόνο. Κι ας είμαστε λαός ταλαιπωρημένος, θύματα της βαρβαρότητας των καιρών. Με την πολιτική "κτηνωδία" να την έχουμε νιώσει επανειλημμένως στο πετσί μας. Με τη σιωπή μας, ωστόσο, ανατέμνουμε την ελληνική κοινωνία.
Και η σιωπή αυτή, με τη "χαζοχαρούμενη" και ελπιδοφόρα λογική μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών για διέξοδο από την υφιστάμενη κρίση με τον επόμενο Σαρδανάπαλο της πολιτικής, τον κάθε αρχηγίσκο της συμφοράς, που βρίσκεται μέσα στο Μαξίμου ή αδημονεί να διαβεί το κατώφλι του, μολονότι δεν προσφέρεται σαν γενικότητα επεξηγηματικής συλλογιστικής, δημιουργεί εντούτοις τη διαλεκτική του κωμικού, του τραγικού, του γελοίου και του σαρκαστικού ενίοτε.
Ποιος θα μας απαλλάξει από τη θλιβερότητα, όχι της κατάστασης, αλλά της στάσης μας; Όχι βέβαια οι άγονες πολιτικές αναλύσεις του "καναπέ" ή των διαφόρων επιτηδείων της δημοσιογραφικής αθλιότητας, ούτε οι τυχάρπαστοι της πολιτικής, οι οποίοι χειρίζονται μια παθογόνα και παθογενή ψυχοσύνθεση, όπως είναι σήμερα των Ελλήνων.
Θα μας απαλλάξουν μόνο όσοι τολμήσουν να καταγγείλουν και προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν την αρρώστια μας, όσοι δεν "χαϊδεύουν" τις προσδοκίες μας με ψέματα ασύστολα. Όσοι δεν θα είναι απλώς διαχειριστές της "κατάντιας" μας, υπό το κράτος της ανασφάλειας και της φοβίας μας, διαγκωνιζόμενοι στην αναπτέρωση των ελπίδων και στην υπερακόντιση των προσδοκιών μας.
Μόνο τέτοιοι πολιτικοί θα μπορέσουν να αντιπαλέψουν την όποια λαική δυσπιστία και το σκεπτικισμό. Με ασυνάρτητες και διφορούμενες απόψεις, σιβυλλικές εκτιμήσεις και ράκη φράσεων, οι σημερινοί πολιτικοί της ανικανότητας, μόνο σύγχυση και συσκότιση προκαλούν.
Αυτό βέβαια βολεύει. Οπως "βολεύει" το θέαμα για τον ανυπόδητο και αναστενάρη Ελληνα, που τον υποχρεώνουν να περπατάει στα αναμμένα κάρβουνα. Ποιος θα σβήσει τα κάρβουνα; Ποιος θα ποδέσει το έθνος; Ποιος θα δείξει την χαμένη κατεύθυνση; Οι θαυματοποιοί και οι "μάγοι" της παραπλάνησης ή οι ρεαλιστές της ευθύνης;
Για όσους επιδίδονται σε πολιτικές αναλύσεις, ας το σκεφτούν. Καλό είναι βέβαια να προτιμήσουν την "ανάλυση ούρων", μήπως και διατηρήσουν το ποθούμενο της υγείας τους, γιατί με τις πολιτικές αναλύσεις, απλώς διατηρούν τη ψευδαίσθηση τους για "καλύτερες μέρες", που δεν πρόκειται να έρθουν!...